________________
प्राकृत भारती
सुपत्तं एस साहू । ताएरिस-पत्त-सुखेत्ते विसुद्ध-सद्धा-जलेण संसित्तं ।
निहिगं तु दव्व-सस्सं इह-पर-लोए अणंत-फलं ॥१४॥ [१४] ता एत्थ कालोचिया देमि एयस्स चेव कुम्मासा । जओ अदायगो एस गामो, एसो य महप्पा कइवय-घरेसु दरिसावं दाऊण पडिनियत्तइ । अहं पूण दो तिणि वारे हिंडामि, तो पूणो लभिस्सं । आसन्नो अवरो बिइओ गामो, ता पयच्छामि सव्वे इमे त्ति । पणमिऊण तओ समप्पिया भगवओ कुम्मासा। साहुणा वि तस्स परिणाम-पयरिसं मुणंतेण दव्वाइसुद्धिं च वियाणिऊण, धम्मसील, थोवे देज्जह त्ति भणिऊण धरियं पत्तयं । दिन्ना य तेण पवड्ढमाणाइसएण । भगियं च तेण,
धन्नाणं खु नराणं कुम्मासा होति साहु-पारणए । [१५] एत्थंतरम्मि गयणंतर-गयाए रिसि-भत्ताए मूलदेव-भत्ति-रंजियाए भणियं देवयाए । पुत्त मूलदेव, संदरमणुचिट्ठियं तुमे । ता एयाए माहाए पच्छद्धण मग्गह जं रोयए, जेण संपाडेमि सव्वं । मलदेवेण भणि,
गणियं च देवदत्तं दंति-सहस्सं च रज्जं च ॥१५॥ देवयाए भणियं, पुत्त, निच्चितो विहरसु । अवस्सं रिसि-चलणाणुभावेग अइरेण चेव संपज्जिस्सइ एयं। मूलदेवेण भणियं भयवइ, एवमेयं ति । तओ वंदिय रिसि पडिनियत्तो, रिसि वि गओ उज्जाणं । लद्धा अवरा भिक्खा मूलदेवेण । जेमिओ पत्थिओ य बेन्नायड-संमुहं, पत्तो य कमेण तत्थ ।।
[१६] पसुत्तो रयणीए बाहिं पहिय-सालाए। दिट्ठो य चरिम-जामे सुमिणओ पडिपूण्ण-मंडलो निम्मल-प्पहो मयंको उयरम्मि पविट्टो। अन्नेण वि कप्पडिएण एसो चेव दिट्ठो, कहिओ तेण कप्पडियाणं । तत्थेगेण भणियं, लभिहिसि तुमं अज्ज घय-गुल-संपुण्णं महंतं रोट्टगं । न-याणंति णए सुमिणस्स परत्थं ति न कहियं मूलदेवेण । लद्धो कप्पडिएण भिक्खा-गएण घरछायणियाए जहोवइट्ठो रोट्टगो। तुट्टो य एसो, निवेइओ य कप्पडियाणं । मलदेवो वि गओ एगमारामं । आवज्जिओ तत्थ कुसुमोच्चय-साहिज्जेण मालागारो। दिन्नाइं तेण पुप्फ-फलाइं। ताइं घेत्तुं सुई-भूओ गओ सुविण-सत्थ-पाढयस्स गेहं । कओ तस्स पणामो । पुच्छिया खेमारोग-वत्ता। तेण वि संभासिओ स-बहुमाणं, पुच्छिओ य पओयणं । मूलदेवेण व जोडिऊण कर-जुयलं कहिओ सुविणग-वइयरो। उवज्झाएण वि भणियं सहरिसेण। कहिस्सामि सुह-मुत्ते सुविणय-फलं, अज्ज ताव अतिही होसु
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org