________________
१०६
प्राकृत भारती
नयणेहिं को न दीसइ केण समाणं न होंति उल्लावा।
हिययाणंदं जं पूण जणेइ तं माणुसं विरलं ॥४॥ ता ममाणुरोहेण एत्थ घरे निच्चमेवागंतव्वं । मूलदेवेण भणियं, गुणराइणि, अन्नदेसिएसु निद्धणेसु अम्हारिसेसु न रेहए पडिबंधो, न य थिरी-हवइ । पाएण सव्वस्स वि कज्ज-वसेण चेव नेहो । भणिय च,
वृक्षं क्षीण-फलं त्यजन्ति विहगाः शुष्कं सरः सारसाः पुष्पं पर्युषितं त्यजन्ति मधुपा दग्धं वनान्तं मृगाः ।-श्लोक (क)
निद्रव्यं पुरुषं त्यजन्ति गणिका भ्रष्टं नृपं सेवकाः ।।
सर्वः कार्यवशाजनोऽभिरमते कः कस्य को वल्लभः ।।५।। तीए भणियं, सदेसो परदेसो वा अकारणं सप्पुरिसाणं । भणियं च
जलहि-विसंघडिएण वि निवसिज्जइ हर-सिरम्मि चंदेणं ।।
जत्थ गया तत्थ गया गुणिणो सीसेण बुझंति ॥६॥ तहा अत्थो वि असारो, न तम्मि वियक्खणाण बहुमाणो | अवि य गुणेसु चेवाणुराओ हवइ त्ति । किं च,
वाया सहस्स-मइया सिणेह-निज्झाइयं सय-सहस्सं ।
सब्भावो सज्जण-माणुसस्स कोडि विसेसेइ ॥७॥ ता सव्वहा पडिवज्जसु इमं पत्थणं ति । पडिवन्नं तेण । जाओ तेसिं नेह निब्भरो संजोगो॥
[७] अन्नया राय-पुरओ पणच्चिया देवदत्ता। वाइओ मूलदेवेण पडहो । तुट्ठो तीए राया। दिन्नो वरो । नासी-कओ तीए। सो य अइव जूय-पसंगी, निवसण-मेत्तं पि न रहए। भणिओ य साणुणयं तीए पियवाणीए । पिययम, को तुह इमं मयंकस्सेव हरिण-पडिबंधं तुम्हें सयलगुणालयाणं कलंक चेय जयवसणं । बहु-दोस-निहाणं च एयं । तहा हि । कड़वक-कुल-कलंकणु सच्च-पडिवक्खु गुरु-लज्जा-सोय-हरु । धम्य-विग्धु अत्थह पणासणु जु दाण-भोगहि रहिउ ।।
पुत्त-दार-पिइ-माइ मोसणु । जहिं न गणिज्जइ देउ गुरु जहिं न वि कज्जु अकज्जु ।
तणु-संतावणु कुगइ-पहु तहिं पिय जइ म रज्जु ।।८॥ ता सव्वहा परिच्चयसु इमं । अइ-रसेण य न सक्कए मूलदेवो परिहरिउं ।।
[८] अस्थि य देवदत्ताए गाढाणुरत्तो मलिल्लो मित्तसेणो अथल-नामा सत्थवाह-पुत्तो । देइ सो जं मग्गियं, संपाडेइ वत्थाभरणाइयं वहइ य सो मूलदेवोवरि पओसं, मग्गइ य छिड्डाणि । तस्स संकाए न गच्छइ मूलदेवो.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org