________________
MB] फासस्सजो गिद्धि मुवेइ तिव्वं अकालियं पावइ से विणासं । रागाउरे सीय जलावसन्ने गाह ग्गहीए महिसेवरन्ने ३२ ॥ ७६ ॥ जेयावि दोसं स मुवेइ तिव्वं तं सिख्खणे सेउ उवेइ दुख्खं । दुईत दोसेण सएण जंतू न किंचि फासं २८१8 अवरझईसे ॥ ७७ ॥ एगंत रत्तो रुइरंसि फासे अतालिसेसे कुणई पओसं । दुख्खस्स संपालमुवेइबाले न लिप्पई
तेण मुणीविरागो ॥ ७८ ॥ फासाणु गासाणु गएयजीवे चराचरे हिंसई णेगरुवे । चित्तेहिंते परितावेइ बाले पीलेइ अत्तठ्ठ गुरु किलिठे ॥ ७९ ॥ फासाणु वाएण परिग्गहेण ऊप्पायणे रख्खण संनिओगे। वए विओगेय कहं सहसे 181 संभोग कालेय अतित्त लाभे ॥८०।। फासे अतित्तेय परिग्गहमि सत्तोवसत्तो न उवेइ तुर्छि । अतुठि दोसेण दुही परस्स लोभाविले आययइ अदत्तं ॥ ८१ ॥
जेम रागातुर महिप शीतळ जळथी ललचाइने मगरमच्छथी पकडाइने अकाळे मरण पामे छे तेम स्पर्शने विषे तिब मूर्छा | राखनार अकालिक विनाशने पामेछे. [७६]. जे कोइ कु-स्पर्श उपर अति द्वेष आणे छे, ते तत्क्षण दुःख पामे छे. तेने जे दुःख उपजे छ तेमां तेनो पोतानोज दोष छे, तेमा स्पर्शनो काइ दोष नथी. [७७]. जे कोइ सु-स्पर्श उपर अति राग करे छे, तेने कुस्पर्श उपर द्वेष उपजे छे. अने तेथी मूर्ख माणस दुःख पामेछे. ज्यारे वीतराग मुनी एवा रागद्वेषयी मुक्त रहे छे. [७८]. सु-स्पर्शने विषे लुब्ध थयेलो जीव अनेक चराचर जीवने हणे छे. स्वार्थमां लीन थयेलो अज्ञानी जीव ए जीवोने अनेक प्रकारे पीडे छे अने 8 तेमने दुःख उपजावे छे. (७९). सु-स्पर्शनो रागी जीव ते वस्तु प्राप्त करवानी, तेनु रक्षण करवानी, तेनो उपभोग करवानी, तेना
नाशनी अने तेना विरहनी मूछाने लीधे क्यांधी सुखी थाय ? ते भोगवती वखते पण तेनाथी तेने तृप्ति थती नथी. [८०]. ज्यारे ते स्पर्शथी तृप्त थतो नथी अने मूछाने लीधे ते उपर तेनी आसक्ति वधतीज जाय छे त्यारे ते असंतोषना दोषथी दुःखी थाय छ अने लोभथी दोरवाइने पारकानी अण दीधी वस्तु हाथ करे छे. [८१].
..
.
Jain Educationa Interational
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
