________________
०००००००००००००००००००००००००००००००००००००००
al मोसस्स पचाय पुरथ्थओय पओग कालेय दुही दुरंते । एवं अदत्ताणि समाययंतो रसे अतितो दुहिओ अणिस्सो
७०॥ रसाणु रत्तस्स नरस्स एवं कत्तो सुहं होज कयाइ किंचि । तथ्योवभोगेवि किलेस दुख्खं निव्वत्तई जस्सकएण दुख्खं ॥ ७१ ॥ एमेव रसंमि गओ पओसं उवेइ दुख्खोह परंपराओ। पदुट्ठ चित्तोय चिणाइ कम्मं जं से पुणो
होइ दुहं विवागो ॥७२॥ रसे विरत्तो मणुओ विसोगो एएण दुख्खोह परंपरेण । न लिप्पइ भवमझेवसंतो जलेण al वा पुख्खरिणीपलासं ॥७३॥ कायरस फासं गहणं वयंति तं रागहेउंतु मणुन्न माहु । तं दोस हेडं अमणुन्न माहु
समोयजो तेसु स वीयरागो ॥ ७४ ॥ फासरा कायं गहणं वयंति कायस्स फासं गहणं वयंति । रागस्स हेडं | समणुन्न माहु दोसस्स हेउं अमणुन्न माहु ॥७५॥
जूटुं बोलवा पूर्वे अने त्यारपछी तेमज जूटुं बोलती वखते पण ते अति दुःखी थाय छ, आ प्रमाणे पारकानी वस्तु ग्रहण कर्या छतां तेना रसथी ते तृप्त थतो नथी, परंतु दुःखी थाय छे अने एवा जीवनो कोइ रक्षक नथी. [७०]. एवा रसमां अनुरक्त मनु। ष्यने कदापि काळे किंचित सुख पण क्याथी संभवे ? जे वस्तु प्राप्त करवाने तेणे कष्ट वेठेठे ते वस्तुनो उपभोग करती वखते पण
तेने दुःख उपजे छे./७१]. एवीज रीते रस उपर द्वेष करनार जीव दुःखनी परंपरा उपाजे छे.: ज्यारे तेनुं चित्त द्वेषथी भरेखें होय छ त्यारे ते घणां कर्म बांधे छे, जे कर्म परीणामे दुःखनां कारण रुप थइ पडे छे. (७२). परंतु रसथी विरक्त मनुष्य शोकथी मुक्त रहे छे. जेम कमल पत्र जळमा रहेवा छतां भींजातुं नथी, तेम ते जो के संसारमा रहे छे, छतां ते दुःखनी परंपराथी खरडातो नथी. (७३). स्पर्श शरीरनुं आकर्षण करे छे. मु-स्पर्श रागर्नु अने कु-स्पर्श द्वेषनुं कारण [तीर्थकरे] कहयुं छे. भलामुंडा स्पर्शने विषे
राग द्वेष रहित होय ते वीतराग कहेवाय. [७४]. शरीर स्पर्शने ग्रहण करे छे, स्पर्श शरीरनुं आकर्षण करे छे. सु-स्पर्श रागर्नु अने | कु-स्पर्श द्वेषतुं कारण [ तीर्थकरे ] कहयुं छे. [७५].
600
Jain Education
national
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
