________________
अ...18 एमेव सर्पमि गओ पओस उवेइ दुख्खोह परंपराओ। पदुइ चित्तीय चिणाइ कम्म जैसे पुणो होइ दहं विवागे | ३१ ॥४६॥ सद्दे विरत्तो मणुओ विसोगो एएण दुख्खोह परंपरेण । न लिप्पए भव मझेत्र संतो जलेणवा पुख्खारिणी , २७६ 8 पलासं ॥ ४७ ॥ घाणस्स गंधं गहणं वयंति तं रागहेतु मणुन्न माहु । तं दोसहेउं अमणुन्न माहु समोय जो
। तेसु स वीयरागो ॥ ४८ ॥ गंधस्त घाणं गहणं वयंति घाणस्स गंधं गहणं वयंति । रागरसहेउं समणुन्न माहु 8 दोसस्स हेडं अमणुन्न माह ॥४९॥ गंधेसु जो गिद्धि मुवेइ तिव्वं अकालियं पावइ से विणासं । रागाउरे ओसहि
गंधगिद्धे सप्पे विलाओवित्र निख्खमंतो ॥५०॥ जेयावि दोसं समुवेइ तिव्वं तं सिख्खणे सेउ उबेइ दुख्खं । दुईत दोसेण सएण जंतू न किंचि गंधं अवरझईसे ॥५१॥ ___एवीज रीते शब्द उपर द्वेष करनार जीव दुःखनी परंपरा उपार्जे छे. ज्यारे तेनुं चित्त द्वेषथी भरेलं होय छे त्यारे ते घणां कर्म बांधे छे जे कर्म परीणामे दुःखना कारण रुप थइ पडे छे. (४६). परंतु शब्दथी विरक्त मनुष्य शोकथी मुक्त रहे छे. जेम कमल पत्र जळा रहेवा छतां भांजातुं नथी तेम ते जो के संसारमा रहे छे छतां दुःखनी परंपराधी खरडातो नथी. [४७]. गंध नासिकार्नु । आकर्षण कर छे. सुगंध रागर्नु अने दुर्गंध द्वेवर्नु कारण तीर्थकरे कहयुं छे. भली भंडी गंधने विषे राग द्वेष रहित होय ते वीतराग
1.नासिका गंधने ग्रहण करेछ अने गंध नासिकानं आकर्षण करे . सगंध रागनं अने दर्गध द्वेष कारण (तीर्थकरे) कहयुं छे.[४९]. जेम रागातुर सर्प (चंदनादि) औषधिनी सुगंधथी ललचाइने पोताना राफडामांथी बहार नीकळी आवे छे अनेश दुःख पामेछे तेप गंधने विषे तीन मूर्छा राखनार अकालिक विनाशने पामेछे. [२०]. जे कोइ दुर्गध उपर अति द्वेष आणे छे, ते तक्षण दुःख पाने छे. तेने जे दुःख उपजे छे तेमां तेनो पोतानोज दोप छे, तेमां गंधनो काइ दोष नथी. [५१].
*दरेक इन्द्रिय उपर तेर तेर गाथामा वर्णन छे.
०००००००००००
००००००००००००००००
90066608
००००००००
Jan Education Interational
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
