________________
उ.अ.
एगंत रत्तो रुइरंसि गंधे अयालिसेसे कुणई पओसं । दुख्खस्स संपील मुवेइ बाले न लिप्पइ तेण मुणी विरागे || ॥५२॥ गंधाणुगासाणु गएय जीवे चराचरे हिंसइणे गरूवे । चित्तेहिते परितावेइ बाले पीलेइ अत्तठ गुरु किलिछे ॥ ५३ ॥ गंधाणुवाएण परिग्गहेण उप्पायणे रक्षण संनिओगे । वए विओगेय कहिं सुहंसे संभोग कालेय अतित्त लाभे॥५४॥ गंधे अतित्तेय परिग्गहमि सत्तोवसत्तो न उवेइ तुर्छि । अतुठि दोसेण दुही परस्स लोभाविले आययई अदत्तं ॥ ५५ ॥ तहाभिभूयस्स दत्त हारिणो गंधे अतित्तस्स परिग्गहेय । माया मुसं वढइ लोभ दोसा तथ्था विदुखा नवि मुच्चई से ॥ ५६॥ मोसरस पचाय पुरथ्थओय पओग कालेय दुही दुरंते । एवं अदत्ताणि समाययंतो 8 गंधे अतित्तो दुहिओ अणिस्सो ॥५७॥
जे कोइ सुगंध उपर अति राग करे छ, तेने दुर्गंध उपर द्वेष उपजेछे, अने तेथी मूर्ख माणस दुःख पामे छे; ज्यारे वीतराम मुनी एवा रागद्वेपथी मुक्त रहे छे. [५२). सुगंधने विषे लुब्ब थयेलो जीव अनेक चराचर जीवने हणे छे. स्वार्थमां लीन थयेला अज्ञानी जीव ए जीवोने अनेक प्रकारे पीडे छे अने तेमने दुःख उपजावे छे. [५३]. सुगंधनो रागी जीव ते वस्तु प्राप्त करवानी. तेनुं रक्षण करवानी, तेनो उपभोग करवानी, तेना नाशनी अने तेना विरहनी मूछाने लीधे कयाथी सुखी थाय? ते भोगवती. 8 वखते पण तेनाथी तेने तृप्ति थती नथी. [५४]. ज्यारे ते गंधयी तृप्त थतो नथी, अने मूच्र्छाने लीधे ते उपर तेनी आसक्ति वध
तीज जाय छे त्यारे ते असंतोषना दोषथी दुःखी थाय छे अने लोभथी दोरवाइने पारकानी अणदीधी वस्तु हाथ करे छे. [१५] तृष्णाथी पराभव पामेलो ते प्राणी पारकानी वस्तु ले छे छतां ए गंध अने परिग्रहथी तेने संतोष थतो नथी. अने पछी लोभ दोषथी तेनामां माया अने जूठ वधे छे. एटलं छत पण ते दुःखथी मुक्त थतो नथी. (५६). जूटुं बोलवा पूर्वे अने त्यार पछी तेम जूटुं बोलती बखते पण ते अति दुःखी थाय छ, आ प्रमाणे पारकानी वस्तु ग्रहण कर्या छतां तेनी गंधयी ते तृप्त यतो नथी, परंतु दुःखी थाय छे अने एवा जीवनो कोइ रक्षक नथी. [५७].
܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
0000०००००००००००००००
Jain Education Interational
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
