________________
उ. अ.
३२
२७३
तन्हा भिभूयरस अदन्तहारिणो रूत्रे अतित्तरस परिग्गहेय । माया मुसं वढ्ढइ लोभ दोसा तथावि दुख्खानाचे मुच्चई से ॥३०॥ मोसरस पलाय पुरथ्यओय पओगकालेय दुही दुरंते । एवं अदत्ताणि समाययंतो रूबे अतित्तो दुहिओ अणिस्सो ||३१|| रूवाणुरतरस परस्स एवं कन्तो सुहं होज्ज कयाइ किंचि । तथ्थो भोगेवि किलेस दुख्खं निवत्तई जस्स कएण दुख्खं ॥३२॥ एमेव रूवंमि गओ पओसं उवेइ दुख्खोह परंपराओ । पठ्ठे चित्तोय चिणाइ कम्मं जं से पुणो होइ दुहं विवागे ॥ ३३ ॥ रूबे विरतो मणुओ विसोगो एएण दुख्खोह परंपरेण । न लिप्पए भवमझे व संतो जणवा पुख्खरिणी पलासं ॥ ३४ ॥
तृष्णा पराभव पालो ते प्राणी पारकानी वस्तु ले छे, छतां ए रुप अने परिग्रहथी तेने संतोष थतो नथी, अने पछी लोभना दोषथी तेनामां माया अने जूट वधे छे. एटलं छतां पण ते दुःखथी मुक्त भतो नथी. [३०]. जूडं बोलवा पूर्वे अने त्यार पछी जजू बोलती वखते पण ते अति दुःखी थाय छे. आ प्रमाणे पारकानी वस्तु ग्रहण कर्या छतां तेना रुपथी ते तृप्त थतो नथी, परंतु दुःखी थाय छे. अन एवा जीवनो कोइ रक्षक नथी. [ अर्थात - ते दुर्गतिने पामेछे ]. (३१). एवा रुपयां अनुरक्त मनुष्य कदापि काळे किंचित सुख पण क्यांथी संभवे ? जे वस्तु प्राप्त करवाने तेणे कष्ट वेठेलं ते वस्तुनो उपभोग करती वखते पण तेने दुःख (क्लेश) उपजे छे. [३२]. एवीज रीते रूप उपर द्वेष करनार जीव दुःखनी परंपरा उपार्जे छे. ज्यारे तेनुं चित्त द्वेषथी भरे होय छे त्या तेघां कर्म बांधे छे, जे कर्म परीणामे दुःखनां कारण रूप थइ पडे छे. (३३). परंतु रुपना मोहथी विरक्त मनुष्य शोकथी मुक्त रहे छे. जेम कमल पत्र जळमां रहेबा छतां भींजातुं नथी, तेम जो के ते संसारमां रहे छे छतां दुःखनी परंपराथी रातो नथी. [३४].
*Succession of pains.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
