________________
उ. अ.
१५४
तथ्थसो पासईसाहुं संजयं सुसमाहियं । निसतं त्वमूलंमिमुकुमालं सुहोइयं ॥ ४ ॥ तस्सरूवंतुपासित्ता राइणोतं मिसंजए । अच्चंत परमोआसी अतुलो रूव विम्हओ ॥ ५ ॥ अहोवन्नो अहोरूवं अहोअज्जस्ससोमया । अहोखंती अहोमुत्ती अहोभोगे असंगया || ६ || तस्सपाए उवंदित्ता काऊणय पयाहिणं नाइदूरमणासने पंजली पारपुछई ॥ ७ ॥ तरुणोसि अज्जोपव्वइओ लोग कालंमिसंजया । उवडिओसि सामन्ने एयमहं सुणामिता ॥ ८ ॥ अगा होमिमहान विज्ई । अणुकंपगंसुहिं वाविकिंची नाभिसमेमहं ॥ ९ ॥
ते
उपवनने विषेश्रेणिक राजाए एक संयमधारी अने समाधिग्रस्त साधुने एक वृक्षनी नीचे बेठेला जोया, जे शरीर सुकुमार अने सुख भोगववाने योग्य जणाता हता. [ ४ ]. श्रेणिक राजा ते साबुनुं परमोत्कृष्ट अने अनुपम रूप जोइने अत्यंत आश्चर्य पायो. [ ५ ]. ते राजा मनथी विचारवा लाग्यो के, 'अहा ! शुं तेना शरीरनो वर्ण! शुं तेनुं रुप ! शुं लावण्य! अहा ! are आर्य पुरुषनी सौम्यता ! अहा ! शी एनी शान्ति अने क्षमा शी एनी निलभता ! अने शी एनी विषयने विषे निस्पृहता. [६] साधुना पगने वांदीने अने तेनी प्रदक्षिणा करीने* श्रेणिक राजा नहि तेनायी अति दूर के नहि छेक नजिक एवी ते बेठो अने हाथ जोडीने प्रश्न करवा लाग्यो. (७). " हे आर्य ! आपे तरुणावस्थामां दीक्षा ग्रहण करीछे हे संयत ! युवावस्था ए भोग भोगववा योग्य काळखे, तेमां आप श्रवण धर्मे उपस्थित थयाछो, तेम करवानुं कारण आपना मुखेथी सांभळवाने हुं उत्सुक छं. " [८]. मुनि कहेछे, “हे महाराज ! हुं अनाथ हूं. मारे माथ कोइ नाथ नथी. मारा उपर अनुकम्पाला एत्रो मित्र पण मारे नथी. तेम लगार मात्र अनुकम्पा लावी सुख देनार कोइ नथी. (९).
१. Restrained and concentraited. २. Accustomed to comfort ३.Disregard for pleasures.
*आने बदले प्रो. जेकोबी लखेछेके' तेने पोतानी जमणी बाजुए राखीने' मुळ पाठमा 'पयाहिणं शब्दछ, जेनो अर्थ प्रदक्षिणा थायले.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
000
www.jainelibrary.org
