________________
उ. अ.
१३.
९२
नहिंगी एहिवाइ एहिं नारीजणाइ परिवारयंतो । भुंजाहि भोगाई इमाई भिख्खू ममरोयई पव्वज्जाहु दुख्खं ॥ १४॥ तं पुत्रण कयाणुरागं नराहिवकामगुणसुगिद्धं । धम्मस्सिओतरप्तहियाणुपेही चित्तो इमं वयण मुदाहरिथ्या ॥१५॥ सव्वं विलंवियंगीयं सव्वं नटुं विडंत्रियं । सव्वे आभरणाभारा सव्ये कामा दुहावहा || १६ || बालाभिरामेसु दुहासुन कामगुणेयं । विरतकामाण तवोधणाणं जंभिख्खूगो सील गुणे रयाणं ||१७|| नरिंद आई अहमानराणं सोवागजाइ दुहओ गयाणं । जहिं वयं सव्व जणरसवेस्सा वसीय सोवागनि वेसणे ॥ १८ ॥
'हे साधु ! मुग्धानां गीत, नाट्य, वादित्रना भोग तुं भोगव; मारा धारवा प्रमाणे प्रत्रज्या (साध्वाचार) तने बहु दुःखरूप थशे. [१४]. धर्माश्रित चित्र पूर्व स्नेहने ली ब्रह्मदत्तनुं हित इच्छतो हतो, तेथी विषय सुखमां लुब्ध थयेला सजाने ते नीचे प्रमाणे कवा लाग्यो. [१५]. " हे राजन! सर्व गीत मात्र लवारा विलाप तुल्य छे : सर्व नाट्य नाम मात्र मरकरी - विटंबना रुप छे, सर्व आभरण भाररुप छे; अने सर्वे कामभोग परिणामे दुःखज उत्पन्न करे छे. [१६]. "हे राजन! जे काम भोग बाळक अने मूर्ख हर्ष उत्पन्न करे छे ते खरूं जोतां दुःखनां मूळ छे; विरक्त अने तपस्वी साधु पुरुषो ए काम भोगमां सुख मानता नथी; पण तेओ तो शीलगुणने विषे आसक्त रहे छे. [१७]. “हे नरेंद्र ! मनुष्यमां अधम जाति जे चांडाळ तेमां आपणे बन्ने जन्म्या हता; चांडाळ होवाथी सौ आपणने धिक्कारता अने आपणे चांडाळनां झुंपडामां वसता. [१८].
१. मोज शोखमां मशगुल थयेलाओ आटलं समजे तो पृथ्विपरथी केटलो वधो अनर्थ दुर थाय ? प्रो. जेवी ते माटे आ मुजब शब्दो वापरे छे :- All singing is but prattle, all dancing is but mocking, all ornaments are but a burden, all pleasures produce but pains ". २. Virtues of right conduct.
Jain Educattemational
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
