________________
क.
एकोनत्रिंशतीतमाष्टक. एवी रीतनुं उदारतायें करीने युक्त ए, पण चित्त, सामायिक सर केम नथी ? तेने माटे हवे कहे .
असंनवीदं यस्तु, बुझानांनिवृत्तिश्रुतेः॥ संजवित्वे त्वियंनस्या, त्तत्रैकस्याप्यनिर्वृतौ ॥५॥
अर्थ-श्रा बाबत असलवित , केम के, बुद्धोनी निवृत्ति कहेली ने अने कदाच ते बाबतनुं संनवपणुं मानी, तो, जगतोमा एकनी पण निवृत्ति न होते ते ते बुधनी निवृत्ति न संजवे, अर्थात् बुझे ज्यारे जगतनुं पुश्चरित्र लीधु, त्यारे तेने मोक्ष शी रीते घटी शके ? टीकानो नावार्थ-(उपरना श्लोकना अर्थने मदतोज बे.) एवी रीते ते चित्त ज्यारे सामायिक सर नथी, तो ते केवू ने? ते हवे कहे .
तदेवं चिंतनं न्याया, त्तत्वतो मोहसंगतम् ॥ साध्ववस्थांतरे झेयं, बोध्यादेःप्रार्थनादिवत ॥६॥ अर्थ- तेथी करीने, एवी रीतनुं जे चितवन, ते न्यायथी अने तत्वथी मोहयुक्त के अने तेवी रीतर्नु चितवन, बोधिबीज आदिकनी प्रार्थनानी पेठे, अवस्थांतरमा एटले सराग अवस्थामां शोलन जाणवू.
जो के व्याघ्रादिकने पोतानुं मांस देवा आदिकमां कुशल चित्त परमतवालो वादी माने जे पण सामायिकनी अपेक्षाथी अशोजन , एवं देखाडता थका हवे कहे .
अपकारिणि सद्बुझि, विशिष्टार्थप्रसाधनात् ॥ श्रात्मंजरित्वपिशुना, तदपायानपेक्षिणी ॥॥ अर्थ- मोक्षरूपी उत्तम पुरुषार्थना साधनथी, अपकार (नुकशान ) करनार एवा व्याघ्रादिकमां जे शोजन बुद्धि वापरवी,
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org