________________
१२३
हादशमाष्टक. टीकानो नावार्थ- "लब्धि" एटले सुवर्ण आदिकनी प्राप्ति, अने “ ख्याति" एटले कीर्ति, ते बन्नेनुं वे प्रयोजन जेने, एवा, तथा "मुःस्थित" एटले दरिजी अथवा जेनुं मन सुनाएलुं ने एवा, अने “ अमहात्मा" केतां उदारतारहित चित्तवाला, एवा वादीनी साथे, जे वाद करवो, ते "विवाद" कहेवाय; केमके, एवा माणसनो जो वादमा पराजय ( हार ) थाय, तो तेने विषाद एटले खेद थाय, अने तेनी आजीविकानो पण नंग थाय; अने तेथी जीतनार एवा साधुने पोताना परलोकने बाधा पहोंचे, अने तेथी करीने तेवो वाद विशेषे करीने विरुधबे. हवे ते वाद केवो? तो के बलवालो, एटले “नवकंबलो देवदत्तः ( नवाकंबलावालो देवदत्त, अथवा नवनी संख्यावाला ने कंबलो जेनी पासे एवो देवदत्त, एम बे अर्थों थाय.) तेने लवाद जाणवो. तथा " जाति" एटले दूषणानासवालो वाद; जेमके, “अनित्यः शब्दः कृतकृत्त्वात् घटवत्” (शब्द कृत्रिम होवाथी घटनी पेठे अनित्य बे.) आमां हेतु दूषणयुक्त जे; केमके, घटमां जे कृत्रिमपणानो हेतु , ते शब्दें करीने असिजे; माटे ते हेतुप्रसिद्ध के; वली जो ते कृत्रिमपणाने शब्दगत मानीयें, तो ते अनित्यपणायें करीने व्याप्त सिद्ध भई शकतुं नथी; माटे ते असाधारण अनेकांतिक हेतु बे. एवी रीतनो जे वाद करवो, तेने “विवाद" कहेलो .
हवे आवा वादने शामाटे " विवाद” कहेलो बे? ते कहे जे. विजयो यत्र सन्नीत्या, पुर्खनस्तत्ववादिनः॥ तदनावेऽप्यंतराया दि, दोषोऽदृष्टविघातकृत् ॥
अर्थ- एवी रीतना उसादिकथी करेला विवादमा तत्ववादीने उत्तम नीतिश्री विजय मलवो उर्खन के अने कदाच विजय श्राय, तो पण तेमां ( ते वादीने थता) अंतराय आदिक दोष आवे, अने ते दोष परलोकनो विघात करनारो जे. टीकानो नावार्थ- ग्लादिकवाला विवादमां वस्तुना तत्वोने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org