________________
सप्तमाष्टक.
३
तो पण तेमां क्लेश रहित मनवाला एवा आपणने शुं ? एवी - शंका करी ने कहे ; अथवा "पुण्यादिपरिहारार्थ" एमां रहेला यदि शब्दथी धारण करेला पापबंधने देखाडता थका कहे बे. निमित्त जावतस्तस्य, सत्युपाये प्रमादतः ॥ शास्त्रार्थबाधनेनेह, पापबंध उदाहृतः ॥ ६ ॥
- तेना निमित्तावथी, बते उपाये पण प्रमादथी, अने शास्त्राना ने बाधा करवाथी यहीं पापबंध कहेलो बे.
कानो नावार्थ - शास्त्रमा अर्थ बाधा श्रववाथी ते यतिने पापनो बंध कहेलो बे. हवे ते शास्त्रार्थनो बाधज शी रीते ? ते ae ah, निमित्तावथी केतां दीनादिकनी श्री तिथी तेने थता शासनना घेषथी ने कुगतिनी परंपराना कारापणाथी; शास्त्रार्थने बाधा वे बे. (अन्नी प्रीति आदिकनो जे त्याग,
नो अर्थ ; )
वादी शंका करे के, एम कहेवाथी तो महामुनिर्जने पण पापना बंधनो प्रसंग श्रवशे, केम के, ते पण महा मिथ्यात्वी - नी प्रीतिना कारणरूप श्राय बे, तेने माटे कहे बे के, दीनादिकने थती प्रीतिनी उत्पत्तिने दूर करवामां गुप्त जोजनरूप उपाय विद्यमान बे, अने महा मुनिर्जने, जो के, ( कदाच ) मिथ्यात्वने ती प्रीति दूर करवाना उपायनो अभाव बे, तोपण तेने दूर करवाने ते प्रयत्नवाला बे; अने एवी रीते ते
ना परिणामनी शुद्धि होवाथी, तेजने पापबंधनो नाव बे. वहीं वादी शंका करे के, जोजन करता एवा साधुने हथी जोवाथी दीनादिकने उपर कहेला प्रीति आदिक दोनो प्रसंगवशे तेने माटे हवे कड़े बे के, “प्रमादतः " केतां श्रलसपणाथी ते दोषनो प्रसंग यावे; पण अप्रमादी एवा यतिने तदिको (कदाच ) हेतु आवे, तो पण ( प्रमादरहित) हिंसक नहीं थता पाप बंधनी पेठे, तेनाथी शास्त्रार्थने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
