________________
सूक्तमुक्तावली जय बे." आवा गूढार्थ वाली गाथा ज्यारे राजाए सांजली त्यारे ते पोताना मनसाथे विचारवा लाग्यो के, महारो दीर्घपीठ नामनो प्रधान ने तेनो मने जय दीसे बे. गुरुनी वाणीनो बुद्धिवान राजाए पोतानी मेसेज धारणा धारी निश्चय कर्यो. कुंजारनी गाथामां 'दीहपी' शद्ध ने तेनो अर्थ कुंनारे कहेला - ष्टांतमां तेना नावने अनुसरतो 'सर्प' थाय , पण राजा पोतानी धारणाना नाव प्रमाणे 'दीर्घपी प्रधान' समज्यो, तेथी तत्काल प्रगट थई गुरुने पगे लाग्यो. गुरु कहे के तमे कोण ? राजाए कीधुं के, हे स्वामी ! हुं तमारो कुपुत्र ! गुरुए कह्यु के, कुपुत्र शामाटे ? राजाए पोतानो सघलो वृत्तांत मांगीने कह्यो. गुरु ते सांजली मौन रह्या. त्यारे राजाए कह्यु के, स्वामी! धन्य तमारा झानने, के जेथी महारा मनमांजे संदेह हतो ते दूर थयो, पली गुरुमहाराजने खमावीने राजा पोताने आवासे गयो. प्रनाते राजाए प्रधानना घरनी ऊडती देवरावी एटले जोयरामांथी तेनी बहेन मली श्रावी. आवा प्रधानना अपकृत्यथी राजाए तेनुं घर बुंटावी दीधुं, तेनी सघली मीटकत जप्त करी दरबारखाते दाखल करी अने तेने गर मारवानो हुकम कस्यो. गुरुमहाराजे श्रा वात जाणी तेने हणतां बचावी जीवतो मावी मुकाव्यो. साधुए त्यांथी विहार को. मार्गमां वारंवार बनेला बनावनुं चिंतवन करता करता केटलाक दिवसे गुरु पासे श्रावी तेमने वांद्या. गुरुए कह्यु,-कां देवाणुपीया ! संसारीपाउँने वंदावी श्राव्या? साधुए कह्यु-स्वामी तुम पसाय थकी. गुरु कहे के, शो उपदेश दीधो ? साधुए कह्यु के, त्रण फांगटियां संचलाव्यां, के जे डं महारा मन थकी गणतो (संचारतो) हतो अने जेनो परमार्थ पण हुं समजतो नहोतो, ते कयां. गुरुए कह्यु के, महानुनाव! जो एवां फांगटीयांथी उपकार थयो तो तत्वज्ञानथी केम उपकार
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
