________________
जापान्तर सहित.
३०३ जावतां अंतगम केवली थई मोक्ष प्रत्ये पाम्या. त्यांसुधी तो खंधकाचार्यने कमा रही. पण पछी फक्त एक न्हानो चेलो अने पोते रह्या त्यारे तेमणे पालकने कयुं जे- हवे तुं मने प्रथम पील, पढी जेम तने फावे तेम करजे. दुष्ट पालके कयुं जे - गलथी ( प्रथम ) ए ढोकराने खने पछी तने पीलीश. एवं कठोर वचन सांजलवाथी खंधकाचार्यने क्षमा न रही. वली पूर्वे पण श्रीमुनिसुव्रत स्वामीए कहेलुं हतुं ते वचन वृथा केम थाय ? नज थाय. तेथी तेमणे ( खंधकाचार्ये ) नीयाएं कयुं जे, “ ए दंमक नृपना देशनो हुं बालनार थज्यो. " पालके लघुमुनीने पील्या, ते पण अंतगड केवली थई मोक्ष पाम्या ने खंधकाचार्यने पील्या ते मरीने अग्निकुमार देवता थया. एवामां एक गीध पंखी मांसनी चान्तिए करी तेमनो लोहीथी खरडाएलो घो त्यांथी लेईने उड्यो. ते अकस्मात् दंडक राजानी राणी अने खंधकाचार्यनी संसारीपणानी बढेन पुरंदरयशाना श्रांगणामां पड्या. उघो देखी राणीए राजाने पुब्धुं जे आवडो उपसर्ग मुनीने कोणे कर्यो ? बरोबर प्रत्युतर नही मलवाथी राणीए नगरम खबर कढावी तेथी मुनीने पालक पापीए पील्यानुं जावामां यावतां ते घणुं दुख पामी ने राजाने कथं जे हवे तहारं मुख महारे जोवुं योग्य नथी. पठी वैरागवंत थई पुरंदरयशाए चारित्र लेई विहार कर्यो खंधकाचार्य जे अग्निकु मार देवता यया हता तेमणे उपयोग दीधो तेश्री द्वेष जाग्यो. तेमणे दमक राजानो बधो देश बाली दीधो. ते हजी सुधी दंडकारण नामे लखाय बे. त्यां किरीयातु घाय बे समेत शिखर जणी जताँ ए अरण्य आवे बे.
·
कथाथी सार ए ग्रहण करवानो ने के, खंधकाचार्यना चेला पांचसो साधुए क्षमा करी तो अक्षय सुख पाम्या अने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
