________________
३०२
सूक्तमुक्तावली कामवर्ग बोध पाम्या. घेर श्रावीने तेमणे मात पितानी आज्ञा मागी पांचसे कुमरो संघाते चारित्र लीधुं. निरतीचारपणे चारित्र पालतां एक वखत खंधक मुनीये प्रन्नु पासे दंमक राजाना देश जणी विहार करवानी आज्ञा मागी. प्रजुए कह्यु जे, त्यां तने मरणांत कष्ट उपजशे. खंधके पुब्यु के, स्वामी ! हुं श्राराधक बुं के विराधक बुं ? उत्तर भापतां नगवाने जणाव्युं जे, तुज टाली (तहारा विना ) सघला साधु आराधक . हवे नवितव्यताये करी खंधक मुनी विहार करतां पांचसो मुनीनो परिवार लेई दमक देशे श्राव्या. ते खबर पालक प्रधानने थई. तेणे ए ( साधु ) वनमां ऊतरशे एवी पोताना मनमा धारणा बांधीने ते मुनीना श्राव्या पहेलांज त्यां केटलांक शस्त्र जमीनमां दटाव्यां. साधु एज वनमां श्रावी उतर्या. राजादिक तेमने वांदवा श्राव्या. देशना सांजली सौ पोताने घेर गया. पली पालके दंमक राजा पासे श्रावीने कडं जे – “ खंधक, मुनीनो वेष धारण करी पांचसे योहाने साथे लेई तमने हणवा अने तमारं राज्य लेवाने श्राव्यो , शस्त्र पण पूरा लाग्यो ." राजाए कह्यु के, शस्त्र क्यां ? पालके जणाव्युं जे, ज्यां ए उ. तर्या ने त्यां ते वनमां . राजा कहे के, जो ते मने देखामो तो हुं मानु. पडी पालक पापीए मुनी ज्यां वनमां बेग हता त्यांधी तेउने खसेडावीने पोते जे शस्त्र नूमीमां घाट्यां हतां ते काढी राजाने देखाड्यां. ते देखीने राजानुं मन फयु तेणे पालक प्रत्ये कडं के हवे जे तहारा मनमां आवे ते कर. राजाए अधिकार आप्यो एटले ए अजव्ये मनुष्य पीलवानो यंत्र मंगाव्यो. पेला पांचसो साधु सुधां खंधकाचार्यने बोलावी तेमां एक एकने पीलवा मांड्या. एम चारसे नवाणु मुनीने घाणीमां पीलतां ते दरेक साधु चार श्राहार पचरकी समाधीपणे क्षमा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
