________________
श६ सूक्तमुक्तावली कामवर्ग कोनी म्होटी मेदनी ( टोलांटोला ) चारे बाजु जोवासारू मली डे. आकाशने विषे देवता पण पोतपोताना विमानमां बेसी जोवा आव्या . ते वखत सीताजी मुख थकी बोल्यां जे-॥ यतः ॥ " मनसी वचसी काए जागरे स्वप्न मार्गे, जदी मम पतीनावो राघवादन्यपुंसी ॥ तदपी दहसरिरं मामकं पावकत्वं, सुकृत विकृत नाजां तुंही लोकेत्र सादी ॥१॥ अर्थः-मने, वचने अने कायाए करी जांगतां अथवा ऊंघतां स्वप्नने विषे पण रामचंद्रजी विना जो में अन्य पुरूषने चिंतव्यो होय तो, हे आग देवता! तुं मुजने बालीने जस्म करजे. एटले राख क रजे." एबुं कहीने सीताजी खाईमां पेगं एटले तत्काल ( तेज व खते, तेना सीलना प्रनावे करी अनिटलीने पाणीना प्रवाह थया. तेमां नाहीने नीतरते चीरे सीताजी नीकल्या. लोके अने देव. ताए जय जय शब्द करीने वधाव्यां. फूलनी वृष्टी थ. आ प्र. माणे लोकापवाद घर करीने सीताजी वैराग्यवंत थया थकां चारित्र लेवा उत्सुक थयां. रामचंद्रजीए घरमा रहेवामाटे घ. गुंए कडं. पण न रह्यां पड़ी रामचंद्रजीने बन्ने पुत्र जलावी (सोंपी नलामण करीने) सीताजीए जयनूषण मुनीपासे जई चारित्र लीधुं. सुप्रजा साध्वीना संगाडामा रह्यां. समाधीपणे संयम श्राराधीने ते बारमे देवलोके बावीस सागरोपमने आउखे इंजपणे उपन्यां. त्यांथी चवी महाविदेह देत्रे मनुष्यपणुं पामीने चारित्र पाली मोक्षपद पामशे. एवी उत्तम सुलदाणी स्त्री पुन्ये पामीये. १५
॥ अथ (संयोगीनी यथा ) संयोग विषे ॥ मालिनी बंद ॥ प्रियसखि प्रिययोगे नल्लसे नेत्र रंगे, दसित मुख शशीज्युं सर्व रोमांच अंगे ॥ कुच इक मुऊ वैरी नम्रता जे न दाखे, प्रिय मिलण समे जे अंतरो तेह राखे ॥२५॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
