________________
नाषान्तर सहित.
བབུལ जे, जो साची हशे तो वाडीमध्ये जवानीनी उनी मूर्ति ने तेना पग वच्चे सूंसरी नीकली जशे अने जूठी हशे तो जरा रहेशे. एवो निश्चय कर्यो.
हवे स्त्रीए मनमा विचार करी पोताना जीवन प्राण जार पुरुषने कोईक कन्हे कहेवराव्यु के, सौ लोक जोवाने अर्थे मले एटले तेनी नीडमां तुं घेहेलो थश्ने मुजने आवी वलगजे. ए. टले देवी पागल हुँ धीरज करीश. श्रावो प्रपंच साधीने ते धी. रज करवाने तैयार थ. घरवालाए तेणीने घणीए नाकही. त्यारे ते कहेवा लागी के, महारे ए कर्या विना बूटको नथी, केमके खोटो पण लोकापवाद हुँ सहन करी शकुं तेम नथी. तमेज विचार करीने जु ! जे पहेलां पण उत्तम स्त्रीने माथे जुगं जुगं आल आव्यां बे त्यारे तेणीए पण लोकापवाद घर करवा माटे धीरज करेला . तेथी महारे पण कर्या विना बुटको नश्री. माटे हुँ तो करीश. पठी सर्व सगां संबंधीने तेडीने ते चौटामां श्रावी. लोकोनी व ते जोवाने जामी गई बे. एटले एनो यार संकेत प्रमाणे घेहेलो थर आवीने तेणी ( स्त्री) ने गले वलगी पड्यो. लोकोए तेने बोडावी हांकी काढ्यो. पोतानुं धार्यु थवाथी मनमां महा हर्ष पामती ते वाडीमध्ये देवी पासे श्रावी. पगे लागीने सघलां लोकना सांजलतां ते एम कहेवा ला. गीजे, हे माता ! आ महारे ससरे महारा उपर जुलु बाल चढाव्युं चे; पण ते लोको अ॒ जाणे जे खरूं के खोटुं ? तेनी धीरज ( खात्री ) करवा सारू हुं आवी बु. ते माटे जेवं हशे तेवू तहारा मों पागल कहुं बुं. जे मार्गे श्रावतां एक घेहेलो अने परण्यो; ए बे विना मुजने कोई अड्यो होय तो हे माताजी मने दाबज्यो,” एवं सांजली देवी तो विचारमां पडी. एटले ते स्त्री मातानी मूर्त्तिना पग वच्चे थश्ने नीकली गई. लोकोए ते
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
