________________
996
सूक्तमुक्तावली कामवर्ग
एयुं. तेथी एणेज महारुं नेजर लीधुं जणाय बे ! एना सिवाय बीजानुं ए काम नथीज ! माटे हवे हुं स्त्रीचरित्र करूं तोज महारी थाबरु रहे. एम विचार करी पेला जार पुरुषने कलवकल करी बारी येथे काढी मूकी पोते पतिनी पासे श्रावी सुइ रही. थोडीक वार पढी जर्त्तारने जगामी वाडीमध्ये तेडी गइ. त्यां जारपुरुषने पलंगे बन्ने सुतां नर्त्तार जंघालु हतो तेथी ते तत्काल उंध्यो. एटले स्त्रीच रित्र करी ते बुम पाडती उठी के, हे खामी ! जुर्ज ! जुर्ज ! श्रा तमारो बाप, यहीं आपणा लज्याना स्थानके यावी या महारा माबा पगनुं नेजर लेई नासी गयो. जर्त्तार ऊबकीने याकल वीकल थयो को उठ्यो ने पितानी पधारी पासे जइ तेने कुट्यो. वली कहेवा लाग्यो के, अरे पापीष्ट ! तुं त्यां वेज केम ? मोसाए कयुंके, तुं तो नहोतो. बीजो पुरुष हतो. बोकरो कहे के, हुं हतो. बीजो कोण होय ? या कोलाहल थवाथी पाडोसीओ जागी उल्या. ते त्यां यव्यां अने सर्वे हकीकत सांजली कोसाने उपको देवा लाग्यां सौए तेने घेडेलामां गएयो. कोसो मनमा विचारवा लाग्यो जे, महारी खरी बात बतां बधाए महारो दोष काट्यो. या ते शुं कद्देवाय ? ए चिंताये करीने डोसानी निद्रा गई. जूख पण गया जेवी थइ. पी प्रजाते जीने स्त्रीए पोतानां पीहरीयांने तेडाव्यां. दात पण कर्यु नहीं. पीहरीयां श्राव्यां एटले गदगद रोती थकी तेमने रात्रिनी बात कही. ते सर्वे डोसाने वढवा लाग्यां जे अमारी पुत्रीने तुं कलंक केम आपे बे ? पढी ते स्त्री कहे के हुं तो सौना देखतां धीरज ( धीज ) करीश लोको कहे जे, तुं शी धीरज करीश ? स्त्री बोली जे, आपणा नगरनी वामीमध्ये साचवाइ जवानीनी मूर्त्ति बे, ते साच जूग्नी परिक्षा तत्काल देखाडशे. ते सांजली सौ लोके ठीक ! बहु सारुं ! एम कही ने जणाव्युं
>
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
