________________
२६०
सूक्तमुक्तावली अर्थवर्ग
वाथी ते प्रजले बे. राजाए कह्युं के, अरे मूर्ख ! बानोमानो त्यारनो जो शुं भई रह्यो हतो ? सोर पाडीनेज कहेने, जे घर बले बे. तेना उपर धूल नाखवी हतीने ! " ज्यां धूमामो देखीये त्यां धूल नाखीये." एवी सीखामण देई राजाए घेर यावीने श्राग होली नखावी. हवे एकदा समये राजानी राणी स्नान मजन करीने पोताना माथानी वेणीने धूपे धूपती हती. मूर्खे तेनी धू देखीने धूलनी पोश्य जरी लावी राणीना मस्तक उपर नाखी. या बनावथी राजाए तेने काढी मुक्यो . माटे एवं मूर्खपशुं कोई कामनुं नही कोई पण हकीकत सांजलवामां थावे अगर कोई कहे तेनो परमार्थ समजीने दरेक काम कर. परमार्थ समज्या विना कार्य करवुं, अगर बोलवु के कहेतुं, ए मूर्खाईनुं लक्षण बे. तेथी महा हानी पोहोंचे बे माटे एवीते मूर्ख बनवुं नही. ३३
॥ मूर्खता उपर वांद
ने सुग्रीनो दृष्टांत ॥
वनमा रहेनारो एक वांदरो ताढने लीधे भुजतो हतो. तेने देखीने सुग्री, के जेणे पोताने रहेवा माटे गुंथीने एवो मालो बांध्यो हतो के, गमे तेवो वर्षाद वर्षे तोपण तेमां बींडु मात्र न पडे; तेमां बेठी थकी वांदराने उदेशी बोली जे || दो हत्या दो पारा, दो लोयण दो कन्न; थरथर कंपे देहडी, कर घर राखवा तन्न. ॥ १ ॥ वली ते (सुग्री) बोली जे श्लोक ॥ द्वहस्तौ द्वौ पादौच, दृश्यते पुरुषाकृति ॥ गृहं कर्त्तुं न शक्तो पि, समर्थो गृह जंजने ॥ १ ॥ रेरे! वानर मूर्खोपी, गृहं किंनकरिष्यति ॥ १ ॥ ते वचन सांजली, ए रांडे मुजने मूर्ख कह्यो, एम विचारी वांदराए रीस चढावीने उबली (कुदको मारी ) सुग्रीनो मालो चुंथी नाख्यो. सुग्री बीचारी नासवा लागी. एटले वांदरो बोल्यो जे, - सुचिमुखी डू
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
