________________
भाषान्तर सहित.
श्याए ते वचन सांजलीने करसणीलोकोए तेने मार्यो. जेम तेम तेमनी पासेश्री बुटी नीकल्यो त्यारे तेमणे सीखव्यु के, “ बहुलवतु, बहुलवतु" एम बोलीये. वली तेज मार्गे श्रागल जतां गाममांथी ममई बेच्ने केटलाक पुरुषो श्रावता हता. तेमने देखीने बोल्यो जे, “ बहुलवतु बहुलवतु.” आवा शब्दो सांजली स्मसानीआए तेने खूब मार्यो. बोलवा चालवानी ढब उपरथी ज्यारे ते मूर्ख मालम पड्यो त्यारे तेने “ एवं मनवतुं, ए, म नवतु” बोलवान सीखवीने जवा दीधो. त्यांथी वली आगल चालतां नगरमां कोईक वणिकने घेर विवाहनां धवल मंगलनां गीत गवाय त्यां थ नीकट्यो. एटले 'एवं म नवतु, एवं म नवतु” बोल्यो. ते सांजलतांवेंतज वाणीयाए मलीने तेने मार्यो मूर्ख मालम पड्यो एटले “आवं दमेश जवतु, श्राहमेश जवतु" एबोलवानुं बतावी तेने जवा दीधो. पली तेमूर्यो रस्ते चालतां चालतां पण 'आई हमेश नवतु श्रावं हमेश नवतु' एम बोलतो बोलतो अथमातो अथडातो राज्यहारे आवी उत्तो रह्यो. श्रा वेला कोई कार्य प्रसंगे राजा राणीने मांहोमांहे विवाद थतो हतो. तेमणे मूर्खना बोल सांजल्या. तेश्री नित्यप्रते तमारे एवं चालजो एटले हमेशां तमे विवाद कर्यां करजो, एवो परमार्थ समजीने राजाए तेने पकमी म. गावी मराव्यो. पडी मूर्ख मालम पडतां राणीए तेने “बगनामाना उजा रहीये," एवी सीखामण आपी दया श्राववाथी तेने पोतानी पासे राख्यो. पली एक दीवस राजा राज्यसनामां बेग हता, एवामां राज्य महेलमां आग लागी. राजाने खबर क रवा माटे मूर्खने मोकल्यो. ते राज्यसनामां आवीने नोमानो उनो रह्यो. राजाए मूर्खाने दीठो. तेने पोतानी पासे तेड्यो. एटले डेक नजीकमां जई कानमां कडं जे-घरमां आग लाग
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
