________________
भाषान्तर सहित.
२२३
ब मासनी अंदर जर्तार न मले तो अग्निमां प्रवेश करवानी प्रतिज्ञा करी यावी तुं, ते अवध पण पुरी थवा घ्यावी ठे, माटे हवे तो पतिने प्रकट करवो. " पछी तेणे काष्टनी चिता खडकावी तेमां पोते बली मरवा तैयार थई. बधा नगरमां वात विस्तारी जे, गुणसुंदर सार्थवाह बली मरे बे. राजा, प्रधान, नगरशेव पुरंदरशेठ, रत्नसार शेठ, पुण्यसार शेठ विगेरे पण ए वात सांगली. ते सर्वे एकटा घई मांहोमांदे विचार करवा लाग्या जे, शुं हशे ? ए सार्थवाह बली मरवा केम तत्पर थयो
? पण तेनो नेद समजायो नही. राजाये विचार्य जे-महारा नगर ने मने खामी लागशे जे-फलाणा राजाना फलाणा नगरमां फलाणो व्यवहारीयो बली मुर्ज वली गुणसुंदर जेवा सुने माथे एवीशी आपदा यावी हशे के ते बली मु. एव वात थतां खचीत राज्यनी खामी कडेवाशे. माटे तेम न थवा देवं. एम धारीने राजा पोते गुणसुंदर पासे श्राव्यो. तेने घणं aj oj पण कांई जवाब न दीघो. तेवारे कोईएक पुरूपे कं जे, एने पुण्यसार साथे घणी मित्राई बे. माटे तेनी पासे कड़े - वरावो. ए तेनुं कहेतुं मानशे. पबी राजाए पुन्यसारने कयुंके, ए तमारो मित्र शा माटे मरेठे? तमे तेने केम वारता नथी ? कहेता नयी ? तेनुं शुं कारण ? राजानां वचन सांजली पुन्यसारे गुणसुंदर पासे जईने पुब्धुं जे - हे मित्र ! योवन वयमां तमे मरण पामवाने साहसीक धरो बो ते शा माटे ? शा कारणे एम कखुं पडे बे ? तेनुं जे कारण होय ते मुजप्रत्ये कहो ? लौकी कमां पण कंठे के ॥ यतः ॥ प्रीत तिहां पमदो नहीं, पडदो तिहां शी प्रीत; प्रीत बचे पडदो करे, एह वमी विपरीत १ ॥ एवं सांजली गुणसुंदर नीसासो नाखी बोल्यो जे- हे मित्र ! तुज - प्रत्ये हुं शुं कहुं ? जो कोई महारा दुःखनो जाए ( जागनार )
"
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
