________________
नाषान्तर सहित.
३१५ हतो ते वमना उपर बे स्त्री आवीने बेठी. तेमांनी एके वीजीने कडं के, हे बहेन ! चालो, आपणे आज कांई तमासो जोवा जईये. बीजीये कह्यु के, क्यां जईशुं ? प्रथमनीए की, के, "अहींथी चारसे कोस उपर वसनीपुर नामे नगर . त्यां धनप्रवर नामनो शेठ वसे . तेने सात पुत्री . ते परणाववा योग्य जम्मरनी थवाथी तेउने माटे वरनी चिंता करतां शेठे लंबोदरनुं श्राराधन कयु. ते देवताये प्रत्यदा थईने कह्यु के के, अमुक दीवसे पहोर रात्रि जतां था नगरना दरवाजामां बे स्त्रीउनी पाउल एक पुरूष आवशे, ते तहारी पुत्रीयोने योग्य वर बे. तेने तुं तहारी कन्या परणावजे. ते सारू विवाहनी सर्व सामग्री तैयार कर. देवताना कहेवा प्रमाणे शेठे महोटो मंडप रची विवाहनो आदर मांड्यो . आश्रीकरीने एटले वर- कांई ठाम ठेकाणुं नथी तेम उतां शेठे विवाहनो समारंज कों ने तेथी ते नगरमध्ये तमासो थई रह्यो . देवताए बतावेलो दीवस आज दे. माटे त्यां शुं थाय डे ते जोवा सारु थापणे आ जामने मंत्रवडे मंत्रीने उडामी त्यां जईये तो ठीक ! एम हुं धारुं बुं." वीजी स्त्रीए ए वातने अनुमोदन प्रापवाथी बडना जामने मंत्र्यं. एटले ते आकाशे उड्यु. पुन्यसार ए जाडना कोटरमा रह्यो थको चितवे ठेके, जो शहीथी पहुं तो महारी शी वले थाय? हवे ते काड सायतवारमा वल्बनीपुरने परिसरे श्रावीने तयु. ते बे स्त्रीयो जाड उपरथी उतरीने चाली. तेनी केडे कोटरमाथी नीकलीने पुन्यसार पण चाट्यो. दरवाजा समीप शेठना सुनट राह जोई बेग हता तेमणे देवताना जणाव्या प्रमाणे बे स्त्रीओनी पाउल दरवाजामां पेसता पुन्यसारने दीगे. ते तेने सन्मानी शेउनी पासे तेमी गया. शेठे घणो श्रादर दीधो. पुन्यसार विचार करवा लाग्यो जे, महारे अने एमने शुं ? जे मु.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
