________________
२५४
सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग कडं के “ तुं जे कहे ते तने मगावी आपु. ” सींचाणो कहे के- “ ते काम आवे ? हुं तो मांसनुं नक्षण करनारो बु, माटे महारु जे नक्षले ते आपो. ए विना बीजी वधी वस्तु महारे नकामी बे.' राजाये विचार्यु जे, जेने जे आहार तेने ते वहादुं. माटे एने तो एज जोश्ये. परंतु आपणी पासे आव्यो तेने आपणे केम आपीये ? कदापि आपीये तो आपणुं बीरुद जाय. माटे हवे तो ' अर्थ साधयामि के देहं पोतायामि.' एम विचारीने तोला (त्राजुडी)मंगावी, तेमां एक पासे पारेवो मुक्या अने बीजे पासे राजाये पोतानी जांग प्रत्ये बेदीने मांस मुक्यु. पारेवाना प्रमाण करतां पण वधारे मांस मुक्युं तो पण ए त्राजवं उचुं ने उचुं रहूं. राजा पोतानी देह कापतो जाय अने मांस मुकतो जाय, परंतु देवमायाये करी पारेवानी बरोबर ना थाय. ए वखते प्रधान तथा बीजो बधो परिवार तेमज राणीयो वीगेरे सर्व मलीने राजाने कहेवा लाग्यां के, हे स्वामी ! ' ए कायाने शुं घात करोडो ? एक पंखी तीर्यच जीव माटे आपनो अमूल्य देह का विनाशो को ? ' या प्रमाणे सजान वर्गे कह्यु, तेने न गणकारतां महा धैर्यवंत मेरु शिखरनी परे निश्चल मनवाला राजाये, थोडे थोडे मांसे ए पूरु यतुं नथी, माटे आ ( महारी) वधी काया एजीवना उपर खूरबान ! एम विचारीने पोतानुं शरीर संकल्पीने पल्लामा चढी वेगा. जीवदया उपर मेघरथ राजानुं पोतानो देह अर्पण करवा सुधीनुं धैर्य- साहस जोई देवता तुष्टमान थई तेमने पगे लागी चलत् कुंमलाचरण थई सौधर्म देवलोकप्रत्ये गयो. राजानी काया पूर्वे जेवी हती तेवी सोना सरखी थई. माटे दृढ मनथी जीवदया पालवी. ५६
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org