________________
२५३ सूक्तमुक्तावली धर्मवर्ग बोडीश. एवीशुनदशाजागवाथी नवनीजे नावठ ते जागी. एटले संयमथी लय लागी, त्यारे विचार्यु जेः-"जाहा लाहो तहा लोहो, लाहो लोहोए वढई ॥ दो मासा कयं कां, कोडीए नव निहिए ॥१॥" एवं विचारीने तेज वेलाये पंचमूष्टी लोच करीने राजा पासे श्राव्यो अने धर्मलान दे उनो रह्यो. राजाये पुंज्यु के-ए\ कीधुं ? कपिल कहे-चारित्र लीधुं. तमे कह्यु हतुं के बालोची श्रावो, ते था ( मस्तक ) लोची श्राव्यो. जे विचार हतुं ते विचारीने श्राव्यो. राजा उठीने पगे लाग्यो. मुनीए त्यांथी वि. हार कर्यो, मार्गमां जतां पांचवें चोर मच्या तेने प्रतिबोध पमामीने ते निर्मल अप्रतिपाती केवल ज्ञान पामी मोदे पहोंच्या. एम जे लोन मुके ते सुखीया थाय अने लोन करे ते खुधार श्रया के अने थशे. माटे लोचनो त्याग करवो. ५४
॥अथ दया विषे ॥ सुकृत कलप वेली लजि विद्या सदेली, विरतीरमण केली शांति राजा महेली॥ सकल गुण नलेरी जे दया जीव केरी, निज हृदय धरी ते साधिए मुक्ति सेरी ॥५॥
जावार्थः- दया केवी ने ? उत्तम करणीरूप कल्पवृदानी वेल समान बे, लक्ष्मीनी सखाई बे, ज्ञान गुणनी सहचारी , वली विरती रूप जे राणी तेह दया ने, अने ए दया शांति राजानुं सदन , सघला नला- सारा गुण अने जे जीवदयार्नु मूल ने, एवी दयाने हृदयनेविषे धारण करीने झुं साधीए ? मुक्ति रुपीणी शेरी, अर्थात् दया थकी मुक्ति पामीये. माटे अहो जव्य प्राणी ! ए जे जीवदया ने तेमां घणाज गुण जर्या अने तेथी घणा जीव पार पाम्या . जे जे तीर्थंकर थया तेमणे पण एनुं एज वचन प्रकाशेलु . ते ए जेः- सवे पाणां, सवे जूश्रा,
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
