________________
६०४ रायधनपतसिंघ बढ़ापुरका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) -मा
मनो संबंध निर्युक्तिकार कहे बे. " सिद्ध जवं गणदरं, जिणपडि मादंसणेण पडि बुद्धं ॥ मग पिारं, दसका विस्स निज्जूहगं वंदे ॥ १ ॥ ” अर्थ - जिन प्रतिमा देखीने प्रतिबोध पामेला, मनकमुनिना पिता, श्री दशवैकालिक सूत्रनो सिद्धांतमांथी उद्धार करनार एवा गणधर श्री सऊंजव आचार्यने हुं वांडुं हुं ॥ १ ॥ मगं पच्च सिज्जं - नवेण निज्जू हिच्या दसप्रयणा || वेष्वालियर वविया, तम्हा दसका लिां नाम ॥ २ ॥ अर्थ - श्री सजनव सूरिए मनकने अर्थे सिद्धांतमांथी दस अध्ययन यां, अने ते विकाले स्थापन कस्यां माटे दशवैकालिक नामयी कद्देवाय ते. ॥२॥ हवे जेने अर्थे उद्धार कस्यो ते वात कहे बे, " बहि मासे हि श्रही अं, अनथण मिणं तु अक्रमणगेण ॥ बम्मासा परिश्रा, यह कालगर्न समाहीए ॥ ३ ॥ अर्थ - श्रार्यमनके ब महिनामां ए अध्ययन ( सूत्र ) पठन करयुं. ए मनकमुनिनो चारित्र पर्याय
महिना नोज हतो. महिना पूरा थये ते मनकमुनि समाधिमां कालधर्म पाम्या. ॥ श्राणंदसुपाषयं, कासी सिद्धांजवा तहिं येरा ॥ जसनदस्स य पुछा, कहा अविआला संधे ॥ ४ ॥ श्रर्थ - श्री मनकमुनि काल करी गया त्यारे एणे धर्मनी श्राराधना सम्यकू प्रकारे करी एम जाणी श्री सऊंजव सूरिना नेत्रमांची श्रानंदनां अश्रु श्राव्यां. श्री यशोद्र सूरिए अश्रुनुं कारण पूढवाथी श्री सज्जंजव सूरिए यथार्थ वात कही. पठी संघना विचारथी श्रीदशवैकालिक सूत्रनी मंदबुद्धि शिष्यना उपर उपकारने स्थापना थश्. ॥ ४ ॥ हवे ए चारे गाथानो नावार्थ श्रा रीते- ज्यारे सज्जंजव सूरिए दीक्षा लीधी, त्यारे तेमनी स्त्री गर्जिणी हती. तरुणवय होवाथी तेना स्वजनोंए पूक्युंके, तारा उदरमां कां बे, त्यारे ते स्त्रीए प्राकृत जाषामां कह्युं के, 'मण्यं' एटले किंचित् मात्र बे, अनुक्रमे तेने पुत्र थयो. तेनुं नाम मनक राख्युं. ते श्राव वरसनो थयो, एकदिवसे तेणे पोतानी माने पूब्यं के, 'मारा पिताजी क्यां बे.' माए कयुंके, 'तेमणे चारित्र श्रादरयां बे' एम सांजली पितानीपासे जवानुं मनकनामनमां श्राव्यं. 'चंपानगरी मां पिताजी बे' एवी खबर मलवाथी ते त्यां गयो. ठंडिल भूमिए जता श्राचार्य श्री सजवसूरिए मनकने देख्यो त्यारे पूब्धुं के, 'तुं कोण बे.' मनके या चार्य वांद्या. दृष्टिनो मेलाप थतांज परस्पर स्नेह बंधाणो. याचार्ये पूब्युं, तारो पिता कोण ? मनके कयुं, 'सज्जनव.' आचार्ये कयुं, 'तुं अहिं कथा कार्यने अर्थे श्राव्यो. मनके कयुं, 'दीक्षा लेवाने कार्थे.' वली मनके कयुं के, 'श्राप जाणता होय तो कहो के, 'मारा पिताजी क्यां बे.' आचायें कयुं के, ते छाने हुं जिन्ननथी माटे तुं मापासे दीक्षा ले. मनकने ते वात कबूल थवाथी श्राचार्ये तेने त्यांज दीक्षा श्रापी.
<
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org