________________
दशवैकालिके नवमाध्ययने प्रथम उद्देशकः। ५६१ तथा श्रुतमङ्गप्रविष्टादि । श्लाघ्यं प्रशंसास्पदनूतं निःशेषं संपूर्णमधिगमति प्राप्नोतीति ।
जे अचमे मिए थडे, दुवाई नियमी सढे ॥
वुन से अविणीअप्पा, कळं सोअगयं जदा ॥ ३ ॥ (श्रवचूरिः) अविनयवतो दोषमाह। यश्च चंगो रोषणः, मृगो मूर्खः, स्तब्धो जात्यादिमदोन्मत्तः। पुर्वादी अप्रियवक्ता। निकृती मायी । शवः संयमयोगेष्वनाहतः। एतेच्यो दोषेच्यो योऽविनयं करोति। स उह्यते संसारस्रोतसा अविनीतात्मा काष्ठं स्रोतोगतं प्रवाहपतितं यथा ॥३॥ __ (अर्थ.) जे विनय साचवतो नथी तेनो दोष कहे . जे इत्यादि सूत्र. (जे के०) यः एटले जे पुरुष (चंझे के०) चएमः एटले क्रोधी, (मिए के० ) मृगः एटले अज्ञ (थके के) स्तब्धः एटले जातिप्रमुखना अहंकारथी उन्मत्त थएलो, (ज्वाई के०) पुर्वादी एटले अप्रिय नाषण करनारो, (निथडी के०) निकृतिमान् एटले कपटी (श्र के०) च एटले अने (सढे के०) शठः एटले संयम व्यापारने विषे निष्कालजी एवो होवाथी विनय न करे. (से के०) सः एटले ते (अविणयप्पा के०) अविनीतात्मा एटले सर्व कल्याण- साधन एवा विनयने न साचवनार पुरुष जे ते (सोअगयं के०) स्रोतोगतं एटले जलना प्रवाहमां पडेलु (कळं के०) काष्ठं एटले काष्ठ (लाकडं) (जहा के०) यथा एटले जेम तणाजाय ने तेम (वुष के०) जह्यते एटले संसार समुज्ना प्रवाहमा तणा जाय जे. ॥३॥
(दीपिका.) श्रथ अविनयदोषमाह । साधुः एतेन्यो दोषेच्यो विनयं न करोति । स संसारस्रोतसा उह्यते । किंवत् । काष्ठमिव । किंनूतं काष्ठम् । स्रोतोगतं न. या दिवहनीपतितम् । किंनूतः साधुः। चएको रोषणः। पुनः किंनूतः साधुः । मृगोऽझो हितमपि उक्तो रुष्यति। पुनः स्तब्धः जात्या दिमदोन्मत्तः। पुनः उर्वादी अप्रियवक्ता। पुनः निकृतिमान् मायासहितः। पुनः शवः संयमयोगेषु श्रादररहितः। पुनः अविनीतात्मा सकलकल्याणकारणेन विनयेन रहितः ॥३॥
(टीका.) अविनयवतो दोषमाह।जे अति सूत्रम् । अस्य व्याख्या।यश्चएको रोषणो मृगोऽज्ञः हितमप्युक्तो रुष्यति । तथा स्तब्धो जात्या दिमदोन्मत्तः । उर्वागप्रियवक्ता। निकृतिमान् मायोपेतः ।शःसंयमयोगेष्वनाहत एज्यो दोषेच्यो विनयं न करोति यः। उह्यतेऽसौ पापः संसारस्रोतसा अविनीतात्मा सकलकल्याणैकनिबन्धनविनयविरहितः। किमिवेत्याह । काष्ठं स्रोतोगतं नद्या दिवहनीपतितं यथा तहदिति सूत्रार्थः॥३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
