________________
दशवैकालिकेऽष्टमाध्ययनम् ।
Այս खुदं पिवासं उस्सिङ, सीनन्दं अरई नयं ॥
अहिआसे अवहिन, देहवं महाफलं ॥२७॥ (अवचूरिः) कुधम् । शीतोष्णौ प्रतीतौ।अरति मोहनीयोनवां जयं व्याघ्रादिसमुउमतिसहेताव्यथितोऽदीनमनाः सन् देहःखं महाफल मिति संचिन्त्येति शेषः॥२॥
(अर्थ.) वली खुहं इत्यादि सूत्र. साधु जे ते ( श्रवहि के०) श्रवहितः एटले जेना मनमां दैन्य नथी एवो थयो बतो (खुहं के) दुधं एटले नूख प्रत्ये, (पि. वासं के) पिपासां एटले तृषा प्रत्ये, (मुस्सिङ के० ) पुःशय्यां एटले विषम नूमिने विषे सुवा रूप पुःशय्या प्रत्ये, (सीउन्हं के ) शीतोष्णं एटले शीत अने उष्ण प्रत्ये, (अरई के०) अरतिं एटले मोहनीय कर्मना उदयथी उत्पन्न थएली श्ररति प्रत्ये, तथा (जयं के० ) जयं एटले व्याघ्र विगेरेथी उत्पन्न थएल जय प्रत्ये, (अहिथासे के०) अधिसहेत एटले सहन करे, खमे. कारण के, (देहयुक्खं के० ) देहःखं एटले देह बतां देहथी उत्पन्न यतुं फुःख सहन करवू ते ( महाफलं के०) महाफलं एटले मोटुं मोद रूप फल श्रापनारूं एवं बे. ॥ २७ ॥
( दीपिका.) किंच संसारे तत्सर्वमधिसदेत । तत् किमित्याह । कुधं बुजुतां, पिपासां तृषं, पुःशय्यां विषमन्नूम्यादिरूपां, शीतोष्णं प्रसिझम्, अरति मोहनीयक. मानवां, नयं व्याघ्रादिसमुनवम् । किंनूतः साधुः। अव्यथितः श्रदीनमनाः सन् देहकुःखं महाफलं संचिन्त्य इति शेषः । तथा च शरीरे सति एतत् मुखं शरीरं वा सम्यक् अतिसामानं च मोक्षफलमेवेदमिति ॥२७॥
(टीका.) किं च खुहं पि त्ति सूत्रम् । कुधं बुजुदां पिपासां तृषं उःशय्यां वि. षमतम्यादिरूपां शीतोष्णं प्रतीतमरतिं मोहनीयोनवां जयं व्याघ्रादिसमुबमतिसहेदेतत्सर्वमेव । अव्यथितोऽदीनमनाः सन् देहपुःखं महाफलं संचिन्त्येति वाक्यशेषः । तथा च शरीरे सत्येतदुःखं शरीरं वा सारं सम्यगतिसह्यमानं च मोक्षफलमेवेदमिति सूत्रार्थः ॥ ७ ॥
अचं गयंमि आश्च्चे, पुरना अ अणुग्गए॥
श्रादारमाश्यं सवं, मणसा वि ण पत्रए॥२॥ (अवचूरिः) अस्तं गत आदित्ये संध्यायां पुरस्ताच्चानुमते प्रत्यूषसि आहारात्मकं सर्वं न प्रार्थयेद् मनसापि ॥ २ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
