________________
दशवेकालिके पञ्चमाध्ययने द्वितीय उद्देशः ।
३५०
( टीका. ) तवं ति सूत्रम् । तपः करोति मेधावी मर्यादावर्ती प्रणीतं स्निग्धं वर्जयति रसं घृतादिकम् । न केवलमेतत्करोत्य पितु मद्यप्रमादादिविरतो नास्ति क्लिष्टसत्त्वानामकृत्यमित्येवं प्रतिषेधः । तपस्वी साधुरित्युत्कर्षोऽहं तपखी त्युत्कर्षरहित इति सूत्रार्थः ॥ ४२ ॥
तस्स पस्सद कल्लाएं, अगसाहुपूयं ॥ विलं वसंत्तं, कित्तस्सं, सुह मे ॥ ४३ ॥
( अवचूरिः ) तस्यैवंभूतस्य पश्यतः । कम् । गुणसंपद्रूपं संयमम् । किंनूतम् । अनेकसाधुपूजितम् । विपुलं मोक्षावहत्वात् । अर्थस्तत्त्वतः कर्मनिर्जरारूपस्तेन संयुक्तम् । कीर्त्तयिष्येऽहं शृणुत मे मम सकाशात् ॥ ४३ ॥
( अर्थ. ) ए पूर्वोक्त प्रकारना साधुने शुं थाय ते कहे . ( साहुपूां के०) साधुपूजितं एटले मदिरापाननो त्याग कस्यो ने माटे घणा साधुए पूजित - र्थात् सेवित, तथा वली (विजलं के० ) विपुलं एटले मोक्षावगाहथी विपुल ने ( अ संजुत्तं के० ) अर्थसंयुक्तं एटले मोक्षसाधक पणुं बे माटे तुछतादिकना परिहारथी निरुपम सुखरूप अर्थसहित एवा ( कल्लाणं के० ) कल्याणं एटले गुणसंपदारूप संयमने (परसह के० ) पश्यत एटले जुवो हवे गुरु कहे बे. तेहना गुण ढुं (कित्तस्सं ० ) कीर्त्तयिष्ये एटले कहीश. ( मे के० ) मम एटले महाराथकी ( सुह के० ) श्रृणुत एटले सांजलो. ॥ ४३ ॥
( दीपिका . ) एवंभूतस्य तस्य किं स्यादित्याह । तस्य साधोरिबंभूतस्य यूयं कल्याणं गुणानां संपडूपमर्थात्संयमं पश्यत । किंभूतं कल्याणम् । अनेकैः साधुनिः पूजितम् । कोऽर्थः । सेवितमाचरितम् । पुनः किंभूतं कल्याणम् । विपुलं विस्ती विपुलमोहावहत्वात् । पुनः किंभूतं कल्याणम् । अर्थसंयुक्तं तुछतादिपरिहारेण निरुपमसुखरूपम् । कथम् । मोक्षसाधकत्वात् । श्रहं तं साधुं कीर्तयिष्ये । यूयं शृणुत मम कथयत इति शेषः ॥ ४३ ॥
( टीका. ) तस्स त्ति सूत्रम् । तस्येवंभूतस्य पश्यत कल्याणं गुणसंपद्रूपं संयमम् । किं विशिष्टमित्याह । अनेक साधुपूजितम् । पूजितमिति सेवितमाचरितम् । विपुलं विस्तीर्ण विपुलमोकावत्वात् । अर्थसंयुक्तं तुछतादिपरिहारेण निरुपं मसुखरूपं मोक्षसाधनत्वात् । कीर्तयिष्येऽहम् । शृणुत मे ममेति सूत्रार्थः॥ ४३ ॥
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org
