________________
३५० राय धनपतसिंघवदाउरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस-(४३)-मा. मित्यतबाह । मा मम इदं जोजनजातं दर्शितं सत् दृष्ट्वा श्राचार्यादिः खयमादद्यात् श्रात्मनैव गृह्णीयात् ॥३१॥
(टीका.) स्वपक्षस्तेयप्रतिषेधमाह । सिथ त्ति सूत्रम् । स्यात्कदाचिदेकः कश्चिदत्यन्तजघन्यो लब्ध्वोत्कृष्टमाहारं लोनेनानिष्वङ्गेण विनिमूहते। अहमेव नोदय इत्यन्तप्रान्तादिनाबादयति । किमित्यत आह । मा मम इदं नोजनजातं दर्शितं सदृष्ट्वाचार्यादिः स्वयमादद्यादात्मनैव गृह्णीयादिति सूत्रार्थः ॥ ३१ ॥
अत्तहागुरु लुछो, बढुं पावं पकुव॥
उत्तोस असो होश, निवाणं च न गन॥३२॥ (अवचूरिः) अस्य दोषमाह । आत्मार्थ एव गुरुः प्रधानं यस्य स लुब्धः सन् कुनोजने बहु पापं प्रकरोति मायया दारिखं कर्म । अयं परलोकदोषः। इहलोकदोषमाह । उस्तोषश्च नवति । येन केनचिदाहारेण तुष्टिरस्य कर्तुं न शक्यते। निर्वाणं च न गछति ॥ ३॥
(अर्थ.) हवे ए साधुने दोष कहे . ते (बुद्धो के०) बुब्धः एटले लोजियो अर्थात् अतिकुप तथा ( अत्तहागुरुज के ) श्रात्मार्थगुरुकः एटले पोतानो खार्थज जेने मोटो लागे ने एवो ते साधु (बडं पावं के०) बहु पापम् घणा पापने (पकुवर के०) प्रकरोति एटले करे . अने (से के०) ते साधु, (कुत्तोस के०) पुस्तोषकः एटले जेवा तेवा पण श्राहारे ते दुज्नी तुष्टि थाय नहि. (च के०) वली ( निवाणं के०) मो६ प्रत्ये (न गर के0) न गति एटले जातो नथी.॥३॥
(दीपिका.) अस्य साधोर्दोषमाह । स साधुः एवं पूर्वोक्त जोजने बहु पापकर्म करोति।किंनूतः साधुः।अत्तहागुरु आत्मनोर्थ एव जघन्यो गुरुः पापप्रधानो यस्य स आत्मार्थगुरुकः।पुनः किंनूतः स साधुः। लुब्धः तुषः सन् । अयं परलोकदोष उक्तः। अथ इहलोकदोषमाह। पुनः पुस्तोषश्च नवति येन केनचिदाहारणास्य तुषस्य तुष्टिः कर्तुं न शक्यते । अतएव हेतोःससाधुः निर्वाणं तु मोदं न गलति। इह लोके च धतिं न. लनते। अनन्तसंसारिकत्वादू वा मोदं न गछति ॥ ३२ ॥
(टीका.) अस्य दोषमाह । अत्तति सूत्रम् । आत्मार्थ एव जघन्यो गुरुः पापप्रधानो यस्य स आत्मार्थगुरुर्बुब्धः सन् कुसनोजने बहु प्रनूतं पापं करोति । मायया दारिई कर्मेत्यर्थः । अयं परलोकदोषः । इहलोकदोषमाह । उस्तोषश्च जवति । येन केन चिदाहारेणास्य कुसत्त्वस्य . तुष्टिः कर्तुं न शक्यते । अत एव नि
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
