________________
दशवकालिके पञ्चमाध्ययने वितीय उद्देशः। ३४ए ला बे प्रकारे (अन्नेसमाणस्स के०) अन्वेषमाणस्य एटले जिनाझा प्रमाणे चालनारा साधुनुं । ( साममं के० ) श्रामण्यं ए साधुपणुं (अणुचि के०) अनुतिष्ठति एटले अखंड रहे . ॥ ३० ॥
(दीपिका.) तथा पुनः किंनूतः। यः साधुर्यों गृहस्थादिकोऽपि न वन्दते तदा न कुप्येत् नावन्दमानस्योपरि कोपं कुर्यात्। तथा केनापि राजादिना यदि वन्दितस्तदा न समुत्कर्षेन्नोत्कर्ष कुयात् । एवमुक्तप्रकारहयेनान्वेषमाणस्य नगवदाज्ञयानुपालयतः श्रामण्यं यतित्वमनुतिष्ठत्यखएकम् ॥ ३० ॥
(टीका.) तथा जे ण वंदि त्ति सूत्रम् । यो न वन्दते कश्चिगृहस्थादिः। न तस्मै कुप्येत् । तथा वन्दितः केनचिन्नृपादिना न समुत्कर्षेत् । एवमुक्तेन प्रकारेणान्वेषमाणस्य नगवदाझामनुपालयतः श्रामण्यमनुतिष्ठत्यखएममिति सूत्रार्थः॥३०॥
सिया एग लडूं, लोनेण विणिगूद॥
मामेयं दाश्यं संतं, दहणं गमायए ॥३१॥ (श्रवचूरिः ) स्वपक्षस्तेयप्रतिषेधमाह । स्यादेकको लब्ध्वोत्कृष्टमाहारं लोनेनानिष्वङ्गेण विनिगृहते । मा ममेदं नोजनजातं दर्शितं सत् दृष्ट्वा खयमाचार्यादिरादद्यात् ॥ ३१॥
(अर्थ) हवे पोताना पदने विषे चोरीनो प्रतिषेध कडे. (सिश्रा एगर्छ के०) स्यादेकः कश्चित् एटले जो कदाचित् को एक जघन्य साधु (लई के०) लब्ध्वा एटले गोचरीए प्राप्त थयेला उत्तम आहारने पामीने (लोनेण के०) लोनेन एटले लोनथी (विणिगृह के०) विनिगूहते एटले नीरस आहार उपर राखी उत्तम आहारने ढांकी दे. कारण के, ते एम जाणे के ( मेयं के०) ममेदं एटले आ प्रत्यद मने मलेलो मारो आहार जो गुरुने (दाश्शं संतं के०) दर्शितं सत् देखाड्यो तो ते श्राहारने गुरु ( दहण के० ) दृष्ट्वा एटले जोश्ने (मा सयमायए के०) मा स्वयमादद्यात् एटले रखे पोते ग्रहण करे. अर्थात् घणी महेनतथी मारा आणेला आहारने गुरु जो देखे तो लश्ले तो मने सारं अन्न खावा मले नहि. तेमाटे प्रचन्न राखुं एम मानीने सरस आहारने नीरस आहारथी ढांके. ॥ ३१ ॥ __(दीपिका.) अथ खपदस्तेयस्य प्रतिषेधमाह । स्यात् कदाचित् साधुरेकः क. श्चिदत्यन्तजघन्यो लब्धमुत्कृष्टमाहारं लोनेन आहारगृष्ट्या विनिगूहते अंतप्रांतादिनाहारेण तमुत्कृष्टमाहारमाछादयेत् । कथम् । अहमेव नोदय इति । कि
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org