________________
३३२ राय धनपतसिंघ बहादुरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) -मा.
ग्रह लीधो. जे बीजा साधुनुं श्राणेलुं आहार पाणी माहरें लेतुं नहि, श्रपणी लब्धि सुकतो आहार जो मले, तो जमवुं; नहीं तो तपस्या करवी. एम करतां घणा दिवस गया, एकदा प्रस्तावे श्रीकृष्स महाराजे श्रीनेमिनाथजीने पूब्युं, के छा ढार हजार साधु मांहे हाल कोण महा दुष्कर करणीनो करनार बे, ते कहो. त्यारे श्री नेमीश्वर जगवाने कयुं, के ताहरो पुत्र ढंढणकुमार उग्र करणीनो करनार बे. एम सांजली जगवंतने वांदी श्रीकृम महाराज पाठा वल्या. अटलामां ढंढणकुमारने सामाज श्रावता दीवा. त्यारे श्रीकृम महाराजे हाथी थकी हेवे उतरीने त्रण प्रदक्षिणा दइ नक्तिसहित ते ढंढणकुमारने वांद्या. ए कृत्य एक व्यवहारीए जोने मनमां विचार कस्यो, के ए कोई महोटा मुनिराज लागे बे. जेथी एने श्रीकृममहाराजे पण वंदना करी. एम विचारी ते व्यवहारिये ढंढणकुमारने मोटा मोदक वहोराव्या. ते निर्दोष जोइने ढंढणकुमारे वोहोरया. पढी ते ढंढणकुमारे नेमीश्वर गवान् पासे श्रावने पूब्युं. हे स्वामिन् ! महारुं अंतराय कर्म दय पाम्युं ? ते सांजली जगवंते कयुं. श्री कृमनी लब्धि बे. ताहरी लब्धि नथी. एम सांजली ढंढणकुमारे कुंजारना नीमाडा मांहे ते मोदकनुं चूर्ण करी परवव्युं, अने परववतां कां एम विचायुं, जे हो प्राणी ! अंतराय कीधानां केवां माठां फल बे ? एहवं शुभ ध्यान ध्यातां जेम जेम मोदक खूटे, तेम तेम कर्मनां दल त्रूटे. एवीरीते कर्मबंधनो बेद थयो त्यारे, ते कुमारने केवल ज्ञान थयुं. पठी ते कुमार मोदे पहोच्यो. एम ए ढंढणकुमारनी परे महात्मा साधुने कदाचित् जो निक्षा न मले, तो शोक न करवो. पण मन दृढ राखीने दुधानो परीषद खमवो. इति ढंढणकुमारदृष्टांत. ॥ ६ ॥
1
( दीपिका. ) ततः साधुः किं कुर्यादित्याह । निक्षुः काले सति निक्षाकाले जाते सति चरे शिक्षार्थं गछेत् । अन्ये पुनः सइकाले इत्यस्य एवमर्थं कुर्वन्ति । स्मृतिकालो निकालो यत्र निदुः स्मर्यते । तस्मिन् पुनर्जितुः पुरुषकारं जङ्घाबले सति वीर्याचारं न लङ्घयेत् । तत्र च अलाने सति निक्षाया श्रप्राप्तौ सत्यां निकुर्न शोचयेत् । किंतु एवं जावयेत् । मया जिक्षा न लब्धा परं वीर्याचारस्त्वाराधितः । वीर्याचारार्थमपि निकाटन न केवलमाहारार्थमेव । अतो न शोचयेत् । अपि तु तप इत्यधिसहेत अनशनमूनोदरतादि वा तपोऽपि भविष्यतीति सम्यग्विचिन्तयेत् ॥ ६ ॥
( टीका. ) यस्मादयं दोषः संजाव्यते तस्मादकालाटनं न कुर्यादित्याह । सइति सूत्रम् । सति विद्यमाने काले निकासमये चरेद्विदुः । श्रन्ये तु व्याचक्षते । स्मृतिकाल एव कालोऽ निधीयते । स्मर्यन्ते यत्र निक्षुकाः स स्मृतिकालस्त स्मिन् चरेद्विदुः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org