________________
३२२ राय धनपतसिंघ बढ़ाडुरका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३)-मा.
मंथु कुम्मासनोजनं । मंथु वदरचूर्णादि । दन्ति कुल्माषा यवमाषाः ॥ ए८ ॥
कुल्माषाः सिद्धमाषाः । केचिह्न -
( टीका. ) किंच रसं ति सूत्रम् । श्ररसमसंप्राप्तरसं हिंग्वादिनिरसंस्कृतमित्यर्थः । विरसं वापि विगतरसमतिपुराणौदनादि । सूचितं व्यञ्जनादियुक्तम् । सूचितं वा तद्रहितं वा । कथयित्वा कथयित्वा वा दत्तमित्यन्ये । श्रई प्रचुरव्यञ्जनम् । यदि वा शुष्कं स्तोकव्यञ्जनं वा । किं तदित्याह । मन्थुकुल्माषनोजनम् । मन्थु बदरचूर्णादि । कुल्माषाः सिद्धमाषाः । यवमाषा इत्यन्ये । इति सूत्रार्थः ॥ ए८ ॥ उप्पं नाइ दीलिका, अयं वा बहु फासूत्रं ॥ मुहाल मुदाजीवी, चुंजिजा दोसवधिं ॥ एए ॥
( अवचूरि : ) उत्पन्नं विधिना प्राप्तं नातिहीलयेत्, अल्पं वा न देहपूरकमिति, बहु वासारप्रायं किमाज्याम् । प्रासुकं निर्जीवं मुधालब्धं खटिकाचप्प टिकाव्यतिरेकेण मुधाजीवी न जात्याद्याजीवी जुञ्जीत संयोजनारहितम् ॥ एए ॥
( .) ( उप्पलं के० ) उत्पन्नं एटले सिद्धांतमां कहेली रीतप्रमाणे मलेलो जे पूर्वोक्त आहार तेने ( नाइही लिका के० ) नातिहीलयेत् एटले निंदे नहि. एज वात प्रकट कहे बे. ( अप्पं के० ) अल्पं एटले एम न अल्प होय तो कहे जे देहपूरक पण आहार मध्यो नथी, एथी शुं पूरुं डवानुं ? अथवा ( बहु के० ) घणो होय, तो एम न कहे के, असार प्राय श्राहार मट्यो, तेथी शुं थाय ? ( फा के० ) प्रासुकं एटले सूकतो होय तेने निंदे नहीं. तेनुं कारण कहे बे, के ते आहार (मुहालऊं के० ) मुधालब्धं एटले मंत्रतंत्रादिक उपकार कीधा विना तथा माया आलाप विना मलेलो बे, माटे निंदे नहीं. बीजुं कारण कहे बे , ते साधु वो तो के, (मुहाजीवी के० ) मुधाजीवी एटले जात्यादिक देखाया विना श्रहारनो लेनार बे, तथा सर्वथा श्रनिदानजीवी बे, माटे श्राहारने निंदे नहीं. तो शुं करे ते कड़े बे. ( दोसवां के० ) दोषवर्जितं एटले संयोजनादि दो परहित एवा याहार प्रत्ये ( लुंजिका के० ) मुंजीत एटले जोजन करे. ॥
॥
( दीपिका. ) एतझेोजनं किमित्याह । एवं पूर्वोक्तमरसादिकमशनादि साधुञ्जीत । परं नाति हीलयेत् सर्वथा न निन्देत् । किंभूतमशनम् । विधिना प्राप्तमप जवेत् तदा नैवं ज्ञातव्यं वक्तव्यं वा । यत् किमेतदल्पमात्रं न देहपूरकमपि । तथा बहु वा असाप्रायं किमनेनासारेण । किंभूतमशनम् । फासुखं प्रासुकं यस्मात्
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org