________________
दशवैकालिके पञ्चमाध्ययनम् ।
२६ए (अर्थ.) संमद्दमाणित्ति. वली जे निदा आपनारी श्राविका (पाणाणि के०) प्राणिनः एटले बेंजियादिक जीव प्रत्ये तथा (बीआणि के० ) बीजानि एटले शातिप्रमुख बीज प्रत्ये, तथा (अ के०) च एटले वली (हरियाणि के० ) हरितानि एटले दूर्वा प्रमुख हरित जीव प्रत्ये (संमद्दमाणी के० ) संमर्दयंती एटले संमर्दन करती, पगें चांपती आवे, तो (असंजमकरिं के०) असंयमकरी एटले पूर्वोक्त रीतें साधुने माटे असंयम ते जीवहिंसा विगेरे तेने करी एटले करनारी एवी श्राविकाने ( नच्चा के० ) ज्ञात्वा एटले जाणीने ( तारिसिं के० ) तादृशीं एटले तेवं सदोष अन्नपान आपनारी श्राविकाने साधु (परिवजाए के०) परिवर्जयेत् एटले परिहरे अर्थात् तेवू श्रन्नपान से नहीं. ॥ २ ॥
(दीपिका.) संमर्दयन्ती पनियां समाक्रामन्तीं । कानित्यत आह । प्राणिनो छोन्धि यादीन्, बीजानि शालिबीजादी नि, हरितानि दूर्वादीनि असंयमकरी साधुनिमित्तमसंयमकरणशीलां ज्ञात्वा तादृशीं परिवर्जयेत् ददतीं प्रत्याचदीतेति ॥ ए॥
(टीका.) किंच संमदत्ति सूत्रम् । संमर्दयन्ती पनियां समानामन्ती। कानित्याह । प्राणिनो हीन्जियादीन्, बीजानि शाट्यादीनि, हरितानि दूर्वादीनि । असंयमकरी साधुनिमित्तमसंयमकरणशीलां ज्ञात्वा तादृशीं परिवर्जयेत् । ददतीं प्रत्याचदीत इति सूत्रार्थः ॥ श्ए॥
साहट्ट निस्किविता णं, सचित्तं घहियाणि य॥
तदेव समणहाए, उदगं संपपुल्लिया ॥३०॥ (अवचूरिः) संहृत्यान्यस्मिन् नाजने ददातीति। तथा फासुए फासुझं, फासुए अफासुग्रं, अफासुए फासुरं, अफासुए अफासुझं साहरश् । तब जं फासुए फासुझं साहर तं थेवे थेवं, थेवे बहुअं, बहुए थेवं,बहुए बहुरं साहर। एवमादि यथापिएमनिर्युक्तौ तथा ज्ञेयम् । सचित्तोपरि निक्षिप्य नाजनगतमदेयं षड्जीवनिकायेषु ददाति । सचित्तं पृथ्व्यादि संघट्टयित्वा संचाल्य च ददाति । तथैव श्रमणार्थमुदकं संप्रणुद्य नाजनस्थं प्रेरयित्वा दत्ते ॥ ३० ॥
(अर्थ.) साहढ इति. (साहह के०) संहृत्य एटले अचित्त वस्तु होय तो पण सचित्तनी साथे एकठी करी तथा (निरिकवित्ताणं के०) निक्षिप्य एटले रहेली अदेयवस्तु षड्जीवनिकाय उपर मूकीने (य के) च एटले वली ( सचित्तं के० ) सचित्त अंगारादि प्रत्ये (घट्टियाणि के०) घट्टयित्वा एटले संघट्टीने हलावीने (तहेव
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org