________________
२६० राय धनपतसिंघ बढ़ापुरका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) -मा.
( वचूरिः ) नयन्ती निकामगारीति गम्यते । स्यात्कदाचित् परिशाटयेदितततो विपेत् जोजनं पानं वा । ततः किम् । ददतीं प्रत्याचक्षीत प्रतिषेधयेत् । न मे मम कल्पते तादृशम् । रुयेव प्रायो जिहां ददातीति स्त्रीग्रहणम् । दोषांश्च जावं च ज्ञात्वा कथयेन्मधु बिन्दूदाहरणादिना ॥ २८ ॥
( अर्थ. ) हवे जे आहार साधुने कल्पे नहीं, ते कहे बे. आहारंतीति. ( आहारंती के० ) आहरंती एटले साधुने पवा सारु निक्षा लइने यवनारी श्राविका ( सिया के० ) स्यात् एटले कदाचित् यावतां ( तब के० ) तत्र एटले ते स्थानमi ( जो के० ) जोजनं एटले अन्नपानरूप जोजन प्रत्ये ( परिसाडिस के ० ) प्रतिशाटयेत् एटले अरहुं परहुं नांखे, तो ते साधु ( दिंतियं के० ) ददतीं एटले पूवक्त रीते निक्षा आपनारी श्राविकाने ( पडियारके के० ) प्रत्याचक्षीत एटले प्रतिषेध करे. केवी रीतें प्रतिषेध करे, ते कहे बे. ( न मे कप्पइ तारिसं के० ) न मे कल्पते तादृशं एटले तेवुं अन्नपान मने कल्पे नहीं. एवी रीतें असूकता यन्नपाननो प्रतिषेध करे. गल पण प्रत्येक गाथामां एवीज अर्धी गाथा श्रावशे तेनो अर्थ ए प्रमाणे ज जावो. ॥ २८ ॥
( दीपिका . ) गारी । निक्षामिति शेषः । श्रहरन्ती श्रानयन्ती स्यात् कदाचित् तत्र देशे परिशाटयेत् सिक्थादि इतश्चेतश्च विक्षिपेत् जोजनं वा पानं वा । ततः किमित्याह । ददतीं तां स्त्रियं प्रत्याचक्षीत । कथं प्रत्याचक्षीतेत्यत आह । न मे मम कल्पते तादृशं परिशाटनासहितं सिद्धान्तोक्तदोषप्रसङ्गात् । दोषांश्च जावं च ज्ञात्वा कथयेद मधु बिन्दूदाहरणादिना ॥ २० ॥
( टीका. )
तिति सूत्रम् । याहरन्ती श्रानयन्ती निकामगारीति गम्यते । स्यात्कदाचित्तत्र देशे परिशाटयेदितश्चेतश्च विक्षिपेद् जोजनं वा पानं वा । ततः किमित्याह । ददतीं प्रत्याचक्षीत प्रतिषेधयेत्तामगारीम् । रुयेव प्रायो निदां ददातीति स्त्रीग्रहणम् । कथं प्रत्याचक्षीतेत्यत श्राह । न मम कल्पते तादृशं परिशाटनावत्समयोक्तदोषप्रसङ्गात् । दोषांश्च जावं च ज्ञात्वा कथयेद् मधु बिन्दूदाहरणादिनेति सूत्रार्थः ॥ २८ ॥ संमद्दमाणी पापाणि. बीयाणि दरियाणि ॥
संजमकरिं नच्चा, तारिसिं परिवजए ॥ २० ॥
( अवचूरिः ) संमर्दयन्ती पद्धयां प्राणान्, बीजानि, हरितानि च असंयमकरी साधु निमित्तमसंयमकरणशीलां ज्ञात्वा तादृशीं परिवर्जयेत् ॥ २५ ॥
Jain Education International
For Private
Personal Use Only
www.jainelibrary.org