________________
पद्मपुराणम् ।
एकत्रिंशत्तम पर्व । अभिषिचत मे पुत्र प्रथमं राज्यपालेने । त्वरितं येन निर्विघ्नं प्रविशामि तपोवनं ॥९॥ इत्युक्ते निश्चितं ज्ञात्वा महाराजस्य मंत्रिणः । सामंताश्व परं शोकं प्राप्ता विनतमस्तकाः ॥९१॥ लिखंतो भूमिमंगुल्या वाष्पाकुलनिरीक्षणाः । क्षणेन निष्प्रभीभूतास्तस्थुमौनं समाश्रिताः ॥९२।। प्राणेशं निश्चितं ज्ञात्वा निग्रंथव्रतसंश्रयं । एकीभूतं शुचं प्राप्तं सर्वमंतःपुरं परं ।। ९३ ॥ विनोदान् प्रस्तुतान्मुक्त्वा वाष्पपूरितलोचनाः । भूषणस्वनभूयिष्ठं रुरुदुः प्रमदांगनाः ॥९४ ॥ पितरं तादृशं दृष्ट्वा भरतः प्रतिबुद्धवान् । अचिंतयदहो कष्टं दुश्छेद्यं स्नेहबंधनं ॥९५ ॥ अव्यापारेण तावस्य किमेतेन प्रबोधिनः । चिंता राज्यगता कास्य प्रवज्यां कर्तुच्छितः ॥९६॥ आपृच्छया न मे किंचित्कार्यमाशु विशाम्यहं । तपोवनं महादुःखसंसारक्षयकारणं ।। ९७ ॥ देहेनापि किमतेन व्याधिगेहेन नाशिना । बांधवेषु तु कावस्था स्वकर्मफलभोगिषु ॥ ९८ ॥ जंतुरेककया वायं भवपादपसंकुले । मोहांधो दुःखविपिने कुरुते परिवर्तनं ॥ ९९ ॥ ततः कलाकलापज्ञा भरतस्येगितादिभिः । केकया चिंतितं ज्ञात्वा दधाना शोकमुत्तमं ॥१०॥ कथं मे न भवेद्भत्तो न च पुत्रो गुणालयः । एतयोवोरणे कुर्वे कमुपायं सुनिश्चितं ॥ १०१॥ एवं चिंतामुपेतायाः परमं व्याकुलात्मनः । तस्या वरोऽभवच्चित्ते गत्वा च त्वरितं ततः॥१०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
