________________
पद्मपुराणम् ।
६४
त्रिंशत्तम पर्व |
पार्श्वे कमलकांताया आर्याया सुसमाहिता । सममूर्यानुकोशापि प्रव्रज्य तपसि स्थिता ॥ १२४ ॥ त्रयोऽपि ते शुभध्यानाः कृत्वा कालमलोलुपाः । लौकांतिकं गता लोकं नित्यलोकमनाकुलं ॥ अतिभूतिप्रभृतयो हिंसावादस्य शंसकाः । द्वेषकाः संयतानां च कुध्याना दुर्गतिं गता ।। १२६ ।। मृगीत्वं सरसा प्राप्ता वलाहकनगोरसि । व्याघ्रभीता च्युता यूथान्मृता दावानलाहता || १२७|| जाता मनस्विनीदेव्याः सुता चित्तोत्सवाह्वया । दुःखदानप्रवीणस्य प्रशमात्पापकर्मणः ॥ १२८ ॥ कयानः क्रमशो भूत्वा पारसीकः क्रमेलकः । म्रुत्वा पिंगलनामाभूद्भूमकेशस्य नंदनः || १२९ ॥ हंसस्ताराक्षसरसि सोतिभूतिः क्रमादभूत् । श्येनैविलुप्त सर्वांग चैत्यस्य पतिततके ॥ १३० ॥ अध्याप्यमानं गुरुणा यशोमित्रं पुनः पुनः । अश्रौषीदर्हतां स्तोत्रं मुक्तवानथ जीवितं ॥१३१॥ दशवर्षसहस्रायुः किंनरोभून्नगोत्तरे । विदग्धनगरे च्युत्वा जातः कुंडलमंडितः ॥ १३२ ॥ अहरपिंगलः कन्यां तथा कुंडलमंडितः । यदत्रायं पुरावृत्तः संबंधः परिकीर्तितः ॥ १३३ ॥ यो विचिरित्यासीत्सोयं चंद्रगतिर्नृपः । अनुकोशा तु जायास्य जाता पुष्पवती पुनः १२४ कानोयं सुरो हर्ता सरसा हृदयोत्सवा । ऊरी जाता विदेहा तु सोतिभूतः प्रभाह्वयः ॥ १३५ ॥ ततो दशरथः श्रुत्वा तं वृत्तांतमशेषतः । भामंडलं समाश्लिष्य वाष्पपूर्णनिरीक्षणः ॥ १३६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
