________________
पद्मपुराणम् ।
एकोनत्रिंशत्तम पर्व। आपातरमणीयानि सुखानि विषयादयः। किपाककलतुल्यानि चित्रं प्रार्थयते जनः ॥ ७७ ॥ पुण्यवंतो महोत्साहाः प्रबोधं परमं गताः । विषवद्विषयान् दृष्टा ये तपस्यंति सज्जनाः ॥ ७८ ॥ कदा नु विषयांस्त्यक्त्वा निर्गतः स्नेहचारकात् । आवरिष्यामि जैनेंद्रं तपो निवृतिकारणं॥७९॥ सुखेन पालिता क्षोणी भुक्ता भोगा यथोचिताः । विक्रांता जनिता पुत्रा किमद्यापि प्रतीक्ष्यसे । अन्वयवतमस्माकमिदं यत्सूनवे श्रियं । दत्वा संवेगिनो धीराः प्रविशंति तपोवनं ॥ ८१ ॥ चिंतयित्वाप्यसावेवं राजा कर्मानुभावतः । भोगेषु शिथिला शक्तिर्गृह एव रतिं ययौ ॥ ८२ ॥ यत्प्राप्तव्यं यदा येन यत्र यावद्यतोऽपि वा । तत्प्राप्यते तदा तेन तत्र तावत्ततो ध्रुवं ॥८३ ॥ कियत्यपि ततोऽतीते काले मगधसुंदरः । पर्यटन विधिना क्षोणीसंघेन महतावृतः ।। ८४ ॥ सर्वभूतहितो नाम सर्वभूतहितो मुनिः । नगरी तां समायासीन्मनःपर्ययवेदकः ॥ ८५॥ सरस्याश्च तटे कालं श्रांतं संघमतिष्ठिपत् । पितेव पालयन् न्यस्तकायवामानसक्रियः ॥ ८६ ॥ प्राग्भावेषु स्थिताः केचिद्गुहास्वन्ये तपस्विनः । केचिद्विविक्तगेहेषु केचिज्जैनेंद्रवेश्मसु ॥८७॥ नगानां कोटरेष्वन्ये यथाशक्तिसमुद्यताः । तपांसि चराचार्यादधिगम्यानुमोदनां ॥ ८८ ॥ आचार्यस्तु विविक्तैषी पुर्या उत्तरपश्चिमां । तपः समुचितं क्षेत्रं विशालमतिसुंदरं ॥ ८९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
