________________
३३
अष्टाविंशतितमं पर्व ।
पद्मपुराणम् ।
अपीsयंत प्रजाः सर्वाः स्वहियंत धनोत्कराः । धर्मयज्ञान्न्यवर्तत श्रावकाणां महात्मनां ॥१२८॥ ततो महाहवे जाते रक्षित्वा मां सहानुजं । पद्मेन विजिता म्लेच्छा ये सुरैरपि दुर्जयाः ।। १२९ ।। लक्ष्मणश्चानुजस्तस्य शक्रोपमपराक्रमः । कुरुते शासनं नित्यं महाविनयसंयुतः ॥ १३० ॥ यदि नाम न तत्सैन्यं ताभ्यां स्याद्विजितं द्विषा । म्लेच्छलोकेन संपूर्णा ततः स्यादखिला मही ।। विवेकरहितास्ते हि लोकपीडामया इव । महोत्पाता इवात्यंतभीषणा विषदारुणाः ।। १३२ ।। प्राप्य तौ गुणसंपूर्णौ सुपुत्रौ लोकवत्सलौ । इंद्रवद्भवने राज्यं सुखं दशरथोऽभजत् ॥ १३३ ॥ तस्य राज्येऽधुना जाते नयशौर्यविलासिनः । वातोऽपि नाहरत्किचित्प्रजानां पुरुसंपदां ॥ १३४ ॥ ततः प्रत्युपकारं कं करोमीति समाकुलः । न रात्रौ न दिवा निद्रां संप्राप्तोऽस्मि विचितयन् १३५ रक्षिता येन मे प्राणास्तस्य रामस्य नो समः । कश्चित्प्रत्युपकारोऽस्ति किमुताधिक्यगोचरः १३६ तं महोपकारेण प्रतीकारविवर्जितं । मन्ये तृणमिवात्मानं भोगभीतिपरांमुखः ॥ १३७ ॥ नवयौवनपूर्णा दृष्ट्वा दुहितरं शुभां । गतो विरलतां शोकः शोकस्थानेऽपि मे ततः ।। १३८ ॥ तया कल्पितया तस्य रामस्य पुरुतेजसः । नावेव शोकजलधेस्तारितोहं सुजातया ।। १३९ ॥ ततो नभश्वरा ऊचुरंधकारी - कृताननाः । अहो मानुषमात्रस्य बुद्धिस्तव न शोभना ॥ १४० ॥ २-३
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
