________________
पद्मपुराणम् ।
अष्टाविंशतितम पर्व। कलिमलघनपटविनयनदक्षं । प्रणमत जिनवरमतिशयपूतं ॥ ११५ ॥ इति गायति दैत्येंद्रे जिनसिंहासनांतरात् । निर्ययौ भयमुत्सृज्य जनको नाम शोभनः ॥११६॥ ततश्चंद्रायणोऽवोचदीपञ्चलितमानसः । को भवान् विजने देशे वसत्यत्र जिनालये ॥ ११७ ॥ उरगाणां पतिः किंस्याकिंवा विद्याधराधिपः । सखे वद कुतःप्राप्तो भवान् किंसंज्ञकोऽपि वा ॥ मिथिलानगरीतोहं प्राप्तो जनकसंज्ञकः । हृतो मायातुरंगेण नभस्वरमहीपते ॥ ११९ ॥ इत्युक्ते जनकेनैतावन्योन्यं प्रातेमानसौ । इच्छाकारांजली कृत्वा सुखासीनौ बभूवतुः ।। १२० ॥ क्षणं स्थिवा च वृत्तांतैरन्योन्यविनिवेदितैः । जनितान्योन्यसन्मानौ तौ विश्रंभं समीयतुः १२१ ततश्चंद्रायणोऽवोचद्धीमान् कृत्वा कथांतरं । पुण्यवानस्मि येन त्वं मिथिलापतिरीक्षितः॥१२२॥ अस्ति ते दुहिता राजन् लक्षणैरन्विता शुभैः । कर्णगोचरमायाता मम भूरिजनाननात् ॥१२३॥ सा भामंडलसंज्ञाय मत्पुत्राय प्रदीयतां । त्वया विहितसंबंधं मन्ये स्वं परमोदयं ॥ १२४ ॥ सोऽवोचत्सर्वमेतत्स्यात् कृतं विद्याधराधिप । किंतु दाशरथेला ज्येष्ठस्य परिकल्पिता ॥१२५॥ सुहृचंद्रगतिरूचे सा कस्मात्तस्य कल्पिता । सोवोचच्छ्रयतामस्ति भवतां चेत्कुतूहलं ॥१२६ ॥ धनगोरत्नसंपूर्णा मदीया मिथिला पुरी । अर्द्धवर्वरकैम्लेंच्छरवाध्यत सुदारुणैः ॥१२७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
