________________
३४३
पद्मपुराणम् ।
त्रिपंचाशत्तम पर्व। विधातुं महिमानं च किंचिदादिशदुत्सुकः । सुधापूरमिव प्राप्तः समुल्लासधरे हृदि ॥ २९ ॥ स्वनाथवचनात्साध्वी सर्वान्तःपुरसंयुता । गता मन्दोदरी शीघ्रं यत्रासौ जनकात्मजा ॥३०॥ विकचास्यद्युतिं सीतां दृष्ट्वा मन्दोदरी चिरात् । जगौ बाले त्वयाऽस्माकं परमोऽनुगृहः कृतः ३१ अधुना भज लोकेशं रावणं शोकवर्जिता । सुराणां श्रीरिवाधीशं लब्धनिःशेषसंपदम् ॥ ३२ ॥ इत्युक्ता कुपितावोचद्यदीदं भवतीरतम् । पद्मः खेचरि जानाति म्रियते ते पतिर्बुवम् ॥ ३३ ॥ वार्ता समागता भतुरिति तोषमुपागता । अकार्ष वदनं स्मेरं भजन्ती परमां धृतिम् ॥ ३४ ॥ इति ता वचनं श्रुत्वा राक्षसेशस्य योषितः । ऊचुः क्षुद्भववातेन लपत्येषेति सस्मिता ॥३५॥ ततः श्रेणिक वैदेही नितान्तं तुंगया गिरा । परमं विस्मयं प्राप्ता जगादेवं समुत्सुका ॥ ३६॥ गताया व्यसनं घोरमधिद्वीपे महाभये । कोऽयं सन्निहितः साधुबन्धुभूतोऽतिवत्सलः ॥ ३७ ॥ ततो नभस्वनः सूनुरेवमर्थितदर्शनः । अभिप्रायमिमं चके साधुतायुक्तमानसः ॥ ३८ ॥ परार्थ यः पुरस्कृत्य पुनः स्वं विनिगृहति । सोऽतिभीरुतयात्यन्तं जायते निकृतो नरः ॥३९॥ परमापदि सीदन्तं जनं साधारयन्ति ये । अनुकंपनशीलानां तेषां जन्म सुनिर्मलम् ॥ ४० ॥ हानिः पुरुषकारस्य न चात्मनि निदर्शिते । प्रकाश्ये गुरुतां याति जगति श्री यशस्विनी ॥४१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
