________________
पद्मपुराणम् ।
३३१
एकपंचाशत्तम पर्व। प्रणेमुश्च समंतेनं साधुध्यानपरायणौ । विनयान्वितया बुद्धया प्रशशंसुश्च मारुतिम् ॥ २१ ॥ अहो जिनेश्वरे भक्तिर्बजता कापि यद्रुतम् । त्वया तात परित्राता वयं साधुसमाश्रयात् ॥२२॥ अस्मद्वारसमायातो महानयमुपप्लवः । स्तोकेनाप्तो न योगिभ्यामहो नो भवितव्यता ॥२३॥ अथांजनात्मजोऽपृच्छदेवं संशुद्धमानसः । भवन्त्य इह निःशुन्ये काननेऽत्यन्तभीषणे ॥ २४ ॥ अवोचज्ज्यायसी तासां पुरे दधिमुखाइये । अत्र गंधर्वराजस्य वयं तिस्रोऽमरासुताः ॥ २५ ॥ प्रथमा चन्द्रलेखाख्या ज्ञेया विद्युत्प्रभा ततः । अन्या तरंगमालेति सर्वगोत्रस्य वल्लभाः ॥ २६ ।। यावन्तो भुवने केचिद्विजया दिसंभवाः । विद्याधरकुमारेन्द्राः कुलपुष्करभास्कराः ॥ २७॥ तेऽस्मदर्थे शिवं कापि न विंदन्तेऽर्थिनो भृशम् । दुष्टस्त्वंगारको नाम तापं धत्ते विशेषतः ॥२८॥ अन्यदापरिपृष्टश्च तातेनाष्टांगविन्मुनिः । स्थानेषु भगवन्केषु भर्ता दुहितरो मम ॥ २९ ॥ सोऽवोचत्साहसगतिं यो हनिष्यति संयुगे । आशां कतिपयाहोभी रमणोऽसौ भविष्यति ॥३०॥ निशम्यामोधवाक्यस्य मुनेस्तद्वचनं ततः। अचिन्तयत्पिताऽस्माकं विधाय स्मैरमाननम् ॥३१॥ कस्त्वसौ भविता लोके नरो वज्रायुधोपमः । विजया|त्तरश्रेणीश्रेष्ठं यों हन्ति साहसम् ।।३२॥ अथवा न मुनेर्वाक्यं कदाचिज्जायतेऽनृतम् । इति विस्मयमाविष्टः पिता माता जनस्तथा ॥३३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
