________________
पद्मपुराणम् ।
३२५
पंचाशत्तम पर्व। वेदिकापुंडरीकाभैः प्रासादैः शशिपांडुरैः । पर्वतस्य स्थितं मूर्ध्नि तद्विदूरे प्रकाशते ॥ ५ ॥ वज्रपाणेरिवामुख्यस्तस्मिन्वालिपुरोपमे । न बभूवतरां प्रीतिः तस्मादेवमचिंतयत् ॥ ६॥ इदं शिखरिणो मूर्ध्नि तन्महेन्द्रपुरं स्थितम् । महेन्द्रको नृपो यत्र दुर्मतिः सोऽवतिष्ठते ॥ ७ ॥ दुःखतापितसर्वांगा माता येनागता मम । निवासिता मयि प्राप्ते कुक्षिवासं दुरात्मना ॥८॥ एषाऽसौ विजनेऽरण्ये गुहा यत्र स सन्मुनिः । पर्यंकयोगयुक्तात्मा नाम्नामितगतिः स्थिताः ९ अस्यां भगवता तेन साधुवाक्यैः कृपा कृता । माता मां जनिताश्वासा प्रसूता बंधुवर्जिता १० श्रुतं केसरिजं कृच्छ्रे श्रुत्वा मातुरुपप्लम् । साधोश्च संगमं सैषा रम्या रम्या च मे गुहा ॥ ११ ॥ मातरं शरणं प्राप्तां मम निवास्य यः कृती। व्यसनप्रतिदानेन महेन्द्रं किन्तु तं भजेत् ॥ १२ ॥ अहंयुरयमत्यन्तं मां किल द्वेष्टि संततम् । महेन्द्रगमेतस्य तस्मादपनयाम्यहम् ॥ १३ ॥ प्रलम्बांबुदवृन्दोरुनादा दुंदुभयस्ततः । महालंपाकभेर्यश्च पटहाश्च समाहताः ॥ १४ ॥ ध्माताः शंखा जगत्पंका भटैरुत्कटवेष्टितैः । युद्धशौंडैः समुत्कृष्टं समुल्लासितहेतिभिः ॥ १५ ॥ श्रुत्वा परवलं प्राप्त महेन्द्रः सर्वसेनया । प्रत्यक्षत विनिःक्रम्य मेघवृन्दमिवाचलः ॥ १६ ॥ संप्रहारस्ततालग्नेदृष्ट्रासीदनिज बलम् । चापमुद्यम्य माहन्द्रिः प्राप्तश्छत्री रथस्थितः ॥ १७ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
