________________
पञ्चपुराणम् ।
आठचत्वारिंशत्तमं पूर्व। विशालभूतिसंज्ञश्च वयस्योऽस्यातिवल्लभः । तद्भार्यायां समासक्तो गृहलक्ष्म्या दुरात्मकः ॥१३९॥ तस्या एव च वाक्येन विट्ठतिच्छद्मना वनम् । नीत्वा विनयदत्तं सः बबन्धोपरि शाखिनः १४० वध्वा च तं ततो गेहं क्रूरकम्मों हताशयः । विधाय चीत्तरं किंचिदवतस्थे कृतार्थेवत् ।। १४१॥ अंत्रान्तरे तमुद्देशं दिग्मूढः प्रच्युतः पथः । आजगाम भ्रमन खिन्नः क्षुद्रोऽपश्यच्च तं तरुम्॥१४२॥ धनच्छायाकृतश्रद्धस्तस्याधश्च जगाम सः । कणितं वाचणोन्मंदमुन्मुखश्च व्यलोकयत् ॥ १४३ ॥ यावत्पश्यति तं बद्धं निविडं दृढरज्जुभिः । अत्यन्ततुंगशाखाग्रे निश्चेष्टीकृतविग्रहम् ॥ १४४॥ आरुह्य तेन मुक्तोऽसौ नुकंपासक्तचेतसा । गतो विनयदत्तस्तु स्वं तेनैव समाश्रयम् ॥ १४५॥ स्वजनस्योत्सवे जातो महानन्दसमुत्कटः । विशालभूतिरालोक्य तं च दुरात्पलायितः ॥१४६॥ क्षुद्रस्याथ शिखी जातु शिखीपत्रमथान्यथा । रमणो वात्यया नीतः संप्राप्तो राजसूनुना ॥१७॥ तन्निमित्तं महाशोकः क्षुद्रो मित्रमभाषत । मां चेदिच्छसि जीवितं यच्छ तन्मे मयूरकम् ॥१४८॥ वद्धस्तथाविंधोवृक्षे मया त्वं परिमोचितः । अस्योपकारमुख्यस्य प्रतिदानं प्रयच्छ मे ॥ १४९ ॥ ततो विनयदत्तस्तमुवाचान्यमयूरकम् । गृहाण मणिरत्नं वा कुतस्तं ते ददाम्यहम् ।। १५० ॥ सोऽवोचद्दीयतां मह्यं स एवेति पुनः पुनः । मूढस्तथाविधो जातो भवानपि मरोत्तमः ॥१५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
