________________
पद्मपुराणम् ।
२९३
सप्तचत्वारिंशत्तम पर्व । शरधारां क्षिपत्यस्मिन् भृशत्वाद्रहितांतरम् । विधाय मंडपं वाणैरस्थात् काकुस्थनन्दनः ॥१२३।। सम साहसयानेन पद्मस्याभूत्परं मृधम् । आनन्दो हि स पद्मस्य चिरं यः कुरुते रणम् ।।१२४॥ ततः कृत्वा रणक्रीडां चिरमूर्जितविक्रमः । क्षुरप्रैरस्य कवचं चिच्छेद रघुनन्दनः ॥ १२५ ॥ तितवाकारदेहोऽथ कृतस्तीक्ष्णैः शिलीमुखैः । गतः सुसाहसो भूमिमालिलिंग गतप्रभः ॥१२६॥ समासाद्य च तैः सर्वैः कुतूहलिभिरीक्षितः । दुष्टः साहसयानोऽसाविति ज्ञातश्च निश्चितम् १२७ ततः सभ्रातृ पमं सुग्रीवः पर्यपूजयत् । स्तुतिभिश्चाभिरम्याभिस्तुष्टावोदात्तसंमदः ॥ १२८ ॥ पुरे कारयितुं शोभा परमां हतकण्टके । यातः कान्तासमायोगं समुत्कंठां वहत्पराम् ॥ १२९ ॥ भोगसागरमग्नोऽसौ नैवाज्ञासीदहर्निशम् । चिरं दृष्टः सुतारायां न्यस्तनिःशेषचेतनः ॥ १३०॥ रात्रिमेकां बहिर्नीत्वा पद्माभप्रमुखा नृपाः । ऋद्धथा प्रविश्य किष्किधं महाबलसमन्विताः १३१ आनन्दोघानमाश्रित्य नन्दनश्रीविडम्बकम् । स्वेच्छयावस्थितिं चक्रुर्लोकपालसुरश्रियः ॥१३२॥ तस्य वणेनमेवातिवर्णनरम्यतापितुः । उद्यानस्यान्यथा कोसौ शक्तस्तद्गुणवणेने ॥ १३३ ॥ रम्य चैत्यगृहं तत्र न्यस्तचन्द्रप्रभार्चनम् । तद्विननं प्रणम्यैतावासीनौ रामलक्ष्मणौ ॥ १३४ ।। बहिश्चैत्यालयस्यास्य चन्द्रोदरसुतादयः । स्वसैन्यावसानं कृत्वा बभूवुर्विगतश्रमाः ॥ १३५ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
