________________
पद्मपुराणम् ।
૨૭૬
षट्चत्वारिंशत्तमं पर्व। दधाति हृदये पद्म पुनरं निरस्यति । मुहुः यतति शृंगारं गगनांगणमीक्ष्यते ॥ १८० ॥ हस्तं हस्तेन संस्पृश्य हंति पादेन मेदनीम् | निश्वासदहनश्याममाकृष्णाधरमीक्ष्यते ॥ १८१॥ धत्ते कहकहस्वानं केशाद्वर्त्तयति क्षणम् । कोपेन दुस्सहां दृष्टिं क्वचिदेव विमुंचति ॥ १८२ ॥ मुंभोत्तानीकृतोरस्को वाष्पाच्छादितलोचनः । बाहुतोरणमुद्यम्य भिनत्ति स्फुटदंगुलिः ॥१८३॥ अंशकान्तेन हृदयं वीजयत्याहितेक्षणम् । कुसुमैः कुरुते रूपं पुनर्नाशयति द्रुतम् ।। १८४ ॥ चित्रयत्यादरी सीतां द्रवयत्यश्रुभिः पुनः । दीनः क्षिपति हाकारान् न न मामेति जल्पति १८५ एवमाद्याः क्रियाः क्लिष्टा मदनग्रहपीडितः । करोति करुणालापं चित्रं हि स्मरचेष्टितम् ॥१८६॥ तस्य स्मराग्निना दीप्तं हृदयेन समं वपुः । अनुबंधमहाधूमं ज्वलत्याशाकृतेंधनम् ॥ १८७॥ अचिन्तयच्च हा कष्टं कामवस्थामहं गतः । येनेदमपि शक्रोमि न वोढुं स्वशरीरकम् ॥१८८॥ दुर्गसागरमध्यस्था बृहविद्याधरा मया । जिताः सहस्रशो युद्धे किमिदं वर्ततेऽधुना ॥ १८९॥ सर्वत्र जगति ख्यातलोकपालपरिच्छदः । वंदिग्रहमुपानीतो महेन्द्रोऽपि पुरा मया ॥ १९० ॥ अनेकयुद्धनिर्भननराधिपकदम्बकम् । सोऽहं संप्रति मोहेन भस्मीकर्तुं प्रवर्तितः ॥ १९१ ॥ चिंतयनिदमन्यच कामाचार्यवशंगतः । आस्तां तावदसौ राजनिदमन्यद्विवुध्यताम् ॥ १९२ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
