________________
पद्मपुराणम् ।
२७५
षट्चत्वारिंशत्तमं पर्व। इत्युक्तो विकथाः कर्तुं प्रारेभे भिन्नमानसः । लब्धान्तरश्च मारीचो महानीतिरवोचत ।। १२८ ॥ जानन्नपि कथं सर्व लोकवृत्तं दशानन । अकरोदीदृशं कर्म मोहस्येदं विचेष्टितम् ॥ १२९ ॥ सर्वथा प्रातरुत्थाय पुरुषेण सुचेतसा । कुशलाकुशलं स्वस्य चिंतनीयं विवेकतः ॥ १३० ॥ निरपेक्षं प्रवृत्तेऽस्मिन्वक्तुमेवं महामतौ । सभायाः क्षोभनं कुर्वन्नुत्तस्थौ रक्षसां प्रभुः ॥ १३१ ॥ त्रिजगन्मंडनाभिख्यमारुरोह च रावणः । महर्दिभिश्च सामंतैर्वाहारूद्वैः समावृतः ॥ १३२ ॥ पुष्पकाग्रं समारोप्य सीतां शोकसमाकुलाम् । पुरः कृत्वा महाभूत्या प्रययौ नगरीदिशा ॥१३३॥ कुंतासितोमरच्छत्रध्वजादर्पितपाणयः । अग्रतः पुरुषाः सश्रुः कृतसंभ्रमनिस्वनाः ॥ १३४ ॥ चलिताश्चंचलग्रीवाः स्थूरीपृष्ठाः सहस्रशः । चंचत्खुराननक्षुण्णक्षितयश्चारुसादिनः ॥ १३५ ॥ प्रचंडनिस्वनद्वंटाः कृतजीमूतगर्जिताः । प्रचेलुर्वेनृभिर्नुना गंडशैलसमा गजाः ॥ १३६ ॥ अट्टहासान्विमुंचंतः कृतनानाविचेष्टिताः । स्फोटयंत इवाकाशं प्रजग्मुमानवाः पुरः ॥१३७॥ सहस्रसंख्यतूयोणां ध्वनिना पूरयन दिशः । लंकां दशाननो विक्षन माणिकांचनतोरणाम् ।।१३८॥ संपद्भिरेवमाद्याभिवृतोऽप्यत्यन्तचारुभिः । सीता दशाननं मेने तृणादपि जघन्यकम् ॥ १३९ ।। अकल्मषं स्वभावेन वैदेहीमानसं नृपः । न शक्यं लोभमाने तु लेपमप्सु यथांबुजम् ॥ १४० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
