________________
पद्मपुराणम् ।
२६१
पंचचत्वारिंशत्तम पर्व।
इत्युक्ताः सम्मदोपेताः सन्नद्धाः परमौजसः । नानाकल्पाः खगा जग्मुर्दिशो दश यशोर्थिनः ५७ अथार्कजटिनः सुनुर्नाम्ना रत्नजटी खगः । खड़ी द्रागिति सुश्राव उरतो रुदितध्वनिम् ॥ ५८ ॥ आशां च भजमानस्तामाकर्णयति निस्वनम् । हा राम हा कुमारेति जलधेरूर्ध्वमम्बरे ॥ ५९ ॥ यदि देवेन निस्वानं श्रुत्वा तं सपरिस्फुटम् । समुत्पपात तं देशं विमानं यावदीक्षते ॥ ६० ॥ अस्योपरि परिक्रन्दं कुर्वन्ती मतिविहलाम् । वैदेही स समालोक्य बमाण क्रोधपूरितः ॥६१॥ तिष्ठ तिष्ठ महापाप दुष्ट विद्याधराधम । कृत्वापराधमीदृशं क्व त्वया गम्यतेऽधुना ॥ ६२ ॥ दयितां रामदेवस्य प्रभामण्डलसोदराम् । मुञ्च शीघ्रमभीष्टं ते जीवितं यदि दुर्मते ॥ ६३ ॥ ततो दशाननोऽप्येनमाक्रोश्य परुषस्वनम् । युद्धे समुद्यतः क्रुद्धो विहलीभूतमानसः ॥ ६४ ॥ पुनश्वाचिन्तयाद्धे प्रवते मतिविह्वला । मया निरूपिता सीता कदाचित्पंचतां भजेत् ॥ ६५ ॥ आकुलां रक्षितां चैतां परमव्याकुलात्मनाम् । न व्यापादयितुं शक्यः क्षुद्रोऽप्येष नभश्वरः ॥६६॥ इति सचित्य संभ्रान्तश्लथमौल्युत्तराम्बरः । स्वस्थस्य रत्नजटिनो बली विद्यामपाहरत् ॥६७॥ अथ रत्नजटी त्रस्तः किंचिन्मंत्रप्रभावतः । पपात शनकैरुल्कास्फुलिंग इव मेदनीम् ॥ ६८॥ समुद्रजलमध्यस्थं कंबुद्वीपं समाश्रितः । आयुर्वर्तनसामर्थ्याद्भग्नपोतो यथा वणिक् ।। ६९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
