________________
पद्मपुराणम ।
૨૪૭
चतुश्चत्वारिंशत्तम पर्व । राजधैर्यात्कृतोप्येष चिरं यावदवस्थितः । रावणस्यांतिके दतः कार्यसाधनतत्परः ॥ ३२॥ तीव्रक्रोधपरीतात्मा तावच्च खरदूषणः । अभाषत पुनः पुत्रगुणप्रेषितमानसः ॥ ३३ ॥ मायाविनिहतैः क्षुद्रैजेतुभिभूमिगोचरैः । दिव्यसेनाणेवः क्षुब्धस्तरितुं नैव शक्यते ॥ ३४॥ विगिदं शौर्यमस्माकं सहायान्यदि वांछति । द्वितीयोपि कथं बाहुरिष्यते मम बाहुना ॥३५॥ इत्युक्त्वा परमं विभ्रदभिमानं त्वरान्वितः । उत्पपात सुहन्मध्यादाकाशं स्फुरिताननः ॥ ३६॥ तमेकांतपरं दृष्ट्वा सन्नद्धानि क्षणांतरे । चतुर्दशसहस्राणि सुहृदां निर्ययुः पुरात् ॥ ३७॥ तस्य राक्षससैन्यस्य श्रुत्वा वादिननिस्वनं । क्षुब्धसागरनिर्घोष मैथिली त्रासमागता ॥ ३८ ॥ किं किमेतदहो नाथ प्राप्तमित्युद्गतस्वनः । आलिंगतिस्म जीवेशं वल्ली कल्पतरं यथा ॥ ३९ ॥ न भेत्तव्यं न भेत्तव्यं इति तां परिसांत्व्य सः ! अचिंतयदयं कस्य भवेच्छब्दः सुदुर्द्धरः ॥४०॥ खः किमेष सिंहस्य भवेज्जलधरस्य वा । आहोश्चिदंबुनाथस्य पूरय त्यखिलं नमः ॥४१॥ उवाच च प्रिये नूनममी चतुरगामिनः । नादिनः प्रचलत्पक्षा राजहंसा नभोगणे ॥४२॥ किंवा दुष्टद्विजाः केचिदन्ये त्वद्भयकारिणः । समर्पय प्रिये चापं प्रलयं प्रापयाम्यमन्॥४३॥ अचासत्रत्वमागच्छद्विविधायुधसंकुलं । वातेरिताभ्रछंदामं निरीक्ष्य सुमहद्बलं ॥४४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
