________________
पापुराणम् ।
चमत्वारिंशत्तम पर्व।
उक्तोऽपि मुंच मुंचेति घनं स्पर्शवशं गतः । न मुंचति हतात्मा मां कोपि नीचकुलोद्गतः ॥१९॥ नखैविलुप्य दंतैश्च तेनाहं विजने वने । एतिका प्रापितावस्थां क्वाबला का पुमान् बली ॥२०॥ तथापि पुण्यशेषेण केनापि परिरक्षिता । अविखंडितचारित्रा कृच्छ्राद्य निःसृता ततः ॥२१॥ सर्वविद्याधराधीशस्त्रिलोकः क्षोभकारणः । भ्राता मे रावणः ख्यातः शक्रेणाप्यपराजितः ॥२२॥ खरदूषणनामा त्वं मतो कोपि विवर्यसे । संप्राप्तास्मि तथाप्येतामवस्थां देवयोगतः ॥२३॥ ततस्तद्वचनं श्रुत्वा शोकक्रोधसमाहितः । स्वयं महाजवो गत्वा दृष्ट्वा व्यापादितं सुतं ॥ २४ ॥ संपूर्णदुसमानोऽपि पूर्वसारंगलोचनः । बभूव भीषणाकारो मध्यग्रीष्मासनिमः ॥२५॥ आगतश्च द्रुतं भूपः प्रविश्य भवनं निजं । सुहृद्भिः सहितश्चके स्वल्पकालप्रधारणं ॥ २६ ॥ सत्र केचिद्भुतं प्रोचुः सचिवाः कर्कशाशयाः। राजकीयमभिप्रायं बुद्धा सेवापरायणाः ॥ २७॥ शंकः साधितो येन खड्गरत्नं च हस्तितं । असावुपक्षितो राजन्वद किं न करिष्यति ॥ २८ ॥ छचुरन्ये विवेकस्था नाथ नेदं लघुक्रियः । सामंतान ढौकयाशेषान रावणाय च कथ्यतां ॥२९॥ यस्यासिरत्नमुत्पत्रं सुसाध्यः स कथं भवेत् । तस्मात्संघातकार्येऽस्मिस्त्वया कर्तुं न युज्यते ३० गुरुवाक्यानुरोधेन राक्षसाधिप संविदे । दूतःसंप्रेषितस्तेन युवा लंका महाजवः ॥३१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
