________________
पद्मपुराणम् ।
१६ .
सप्तविंशतितम पर्व। जनकेन च साकेतां युवानः प्रेषिता द्रुतं । आंतरंगतमं प्राप्तसूचुर्दशरथस्य ते ॥ १२ ॥ विज्ञापयति देव त्वां जनको जनवत्सलः । पौलिंग्य परचक्रेण समाक्रांतं महीतलं ॥ १३ ॥ आर्यदेशाः परिध्वस्ता म्लेच्छैरुद्वासितं जगत् । एकवर्णाः प्रजां सर्वां पापाः कर्तुं समुद्यताः॥१४॥ प्रजासु विप्रनष्टासु जीवामः किं प्रयोजनं । चिंत्यतामिति किं कुर्मो व्रजामो वा कमाश्रयं ॥१५॥ किं वा दुर्ग समाश्रित्य तिष्ठामः समुहज्जनाः । नदीकीलींद्रभागान्वा गिरिं वा विपुलायं १६ अथवा सर्वसैन्येन निकुंजगिरिमाश्रिताः । सन्निरुद्धाः समागच्छत्परसैन्यं भयानकं ॥१७॥ साधुगोश्रावकाकीर्णा प्रजामेतां सुविह्वला । सम्यक् संधारयिष्यामस्त्यक्त्वा जीवं सुदुस्सहं ॥१८॥ अतो ब्रवीमि राजंस्त्वं यत्त्वया पाल्यते मही । तव राज्यं महाभाग त्वमेव हि जगत्पतिः ॥१९॥ यजते भावतः संतो यावंतः श्रावकादयः । पंचयज्ञान् प्रधानेन व्रीह्याद्यैर्यवबीजकैः ॥ २० ॥ मुक्तिः क्षतिगुणयुक्ता यच्च ध्यानपरायणाः । तप्यते सुतपो मोक्षसाधनं गगनांबराः ॥ २१॥ महांतश्च पुरस्कारा यच्चैत्यभवनादिषु । विधीयतेऽभिषेकांश्च जिनानां क्षीणकर्मणां ॥२२॥ प्रजाःसुरक्षितास्त्वेतत्सर्वं भवति रक्षितं । ततश्च धर्मकामार्थाः प्रेत्य चेह च भूभृतां ।। २३ ।। बहुकोषो नरेशो यः प्रीतः पालयति क्षिति । परचक्राभिभूतश्च नावसादं समश्रुतं ॥ २४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
